Page 34

ਸਬਦਿ ਮੰਨਿਐ ਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥

sabad manniē gur pāīē vichahu āp gavāe.

Dans l’adhésion inconditionnelle au Nām, on trouve le Gurū, et le moi est éradiqué de l’intérieur.

ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਸਦਾ ਸਾਚੇ ਕੀ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥

an-din bhagat kare sadā sāche kī liv lāe.

Nuit et jour, adore le vrai éternel avec amour et dévotion.

ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੧੯॥੫੨॥

nām padārath man vasiā nānak sahj samāe. |4|19|52|

Le trésor du Nām s’installe alors dans le mental, ô Nānak, et l’on s’y immerge avec facilité. |4|19|52|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਜਿਨੀ ਪੁਰਖੀ ਸਤਗੁਰੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸੇ ਦੁਖੀਏ ਜੁਗ ਚਾਰਿ ॥

jinī purkhī satgur na sevio se dukhīe jug chār.

Ces êtres qui ne servent pas le Satgurū, ceux-là souffrent pendant les Quatre Yugas*.

ਘਰਿ ਹੋਦਾ ਪੁਰਖੁ ਨ ਪਛਾਣਿਆ ਅਭਿਮਾਨਿ ਮੁਠੇ ਅਹੰਕਾਰਿ ॥

ghar hodā purkh na pachhāṇiā abhimān muṭhe ahankār.

L’Être essentiel est dans leur demeure, mais ils n’en prennent pas conscience. Ils ont détroussés par leur suffisance et leur égo.

ਸਤਗੁਰੂ ਕਿਆ ਫਿਟਕਿਆ ਮੰਗਿ ਥਕੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥

satgurū kiā fiṭkiā mang thake sansār.

Réprouvés par le Gurū, ils s’épuisent à errer de par le monde.

ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਭਿ ਕਾਜ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥੧॥

sachā sabad na sevio sabh kāj savāraṇ-hār. |1|

Ils ne servent pas le juste verbe, qui est la solution à toutes leurs préoccupations. |1|

ਮਨ ਮੇਰੇ ਸਦਾ ਹਰਿ ਵੇਖੁ ਹਦੂਰਿ ॥

man mere sadā har vekh hadūr.

Ô mon mental, vois combien Dieu est toujours à portée de main, har !

ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖੁ ਪਰਹਰੈ ਸਬਦਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

janam maran dukh par-harē sabad rahiā bharpūr. |1| rahāo.

Les souffrances de vies et des trépas s’en iront et, le Verbe demeurera, tu en seras empli. |1|Pause.

ਸਚੁ ਸਲਾਹਨਿ ਸੇ ਸਚੇ ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥

sach salāhan se sache sachā nām adhār.

Celles et ceux qui chantent la louange du vrai sont eux-mêmes vrais. Le vrai Nām est leur soutien.

ਸਚੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਸਚੇ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥

sachī kār kamāv-ṇī sache nāl piār.

Ils agissent justement et avec amour pour le vrai.

ਸਚਾ ਸਾਹੁ ਵਰਤਦਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥

sachā sāho var-tadā koe na meṭaṇ-hār.

Le vrai seigneur commande, et cela, nul ne peut l’effacer.

ਮਨਮੁਖ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਇਨੀ ਕੂੜਿ ਮੁਠੇ ਕੂੜਿਆਰ ॥੨॥

manmukh mahal na pāinī kūṛ muṭhe kūṛiār. |2|

Le manmukh ne gagne le palais[1]. Les faux sont trompé par la fausseté. |2|

ਹਉਮੈ ਕਰਤਾ ਜਗੁ ਮੁਆ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰੁ ॥

haumē kartā jag muā gur bin ghor andhār.

Le Créateur fait périr le monde dans l’orgueil, et sans Gurū, il n’y a que ténèbres.

ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਸਾਰਿਆ ਸੁਖਦਾਤਾ ਦਾਤਾਰੁ ॥

māiā mohe visāriā sukh-dāta dātār.

L’identification égotique à Maya fait oublier que celui qui donne donne le bonheur.

ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਤਾ ਉਬਰਹਿ ਸਚੁ ਰਖਹਿ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥

satgur sev-he tā ubr-he sach rakheh ur dhār.

Ceux qui servent le Gurū sont sauvés : ils conservent précieusement la vérité dans leurs cœurs.

ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਸਚਿ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥੩॥

kirpā te har pāīē sach sabad vīchār. |3|

Par sa bonté manifestée, on trouve Dieu, et l’on médite le Verbe juste. |3|

ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲਾ ਹਉਮੈ ਤਜਿ ਵਿਕਾਰ ॥

satgur sev man nirmalā haumē taj vikār.

Au service du Satgurū le mental est purifié ; la corruption et l’orgueil sont éliminés.

ਆਪੁ ਛੋਡਿ ਜੀਵਤ ਮਰੈ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰ ॥

āp chhoḍ jīvat marē gur kē sabad vīchār.

Abandonne le moi, et meurt de ton vivant. Médite le verbe du Gurū.

ਧੰਧਾ ਧਾਵਤ ਰਹਿ ਗਏ ਲਾਗਾ ਸਾਚਿ ਪਿਆਰੁ ॥

dhandhā dhāvat reh gae lāgā sāch piār.

Mets fin à la course aux préoccupations du monde en t’attachant à l’amour du Vrai.

ਸਚਿ ਰਤੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਾਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੪॥

sach rate mukh ujle tit sāchē darbār. |4|

Ceux qui se consacrent au vrai, leurs visages resplendissent à la juste cour.|4|

ਸਤਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਨ ਮੰਨਿਓ ਸਬਦਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥

satgur purkh na mannio sabad na lago piār.

Celles et ceux qui n’ont pas foi dans l’Être, le Vrai Gurū, et qui n’ont pas d’amour pour le shabad,

ਇਸਨਾਨੁ ਦਾਨੁ ਜੇਤਾ ਕਰਹਿ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਰੁ ॥

isnān dān jetā kar-he dūjē bhāe khuār.

Cela peuvent bien pratiquer ablutions et charité autant que possible, ils sont déshonorés par l’amour de la dualité.

ਹਰਿ ਜੀਉ ਆਪਣੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਲਾਗੈ ਨਾਮ ਪਿਆਰੁ ॥

har jīo āpṇī kripā kare tā lāgē nām piār.

Har jio ! Le divin bien-aimé manifeste sa bonté, alors seulement on se voue à l’amour du Nām.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ਤੂ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਅਪਾਰਿ ॥੫॥੨੦॥੫੩॥

nānak nām samāl tū gur kē het apār. |5|20|53|

Ô Nānak, embrasse le Nām, dans l’amour infini du Gurū. |5|20|53|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਕਿਸੁ ਹਉ ਸੇਵੀ ਕਿਆ ਜਪੁ ਕਰੀ ਸਤਗੁਰ ਪੂਛਉ ਜਾਇ ॥

kis hao sevī kiā jap karī satgur pūchhao jāe.

Qui irais-je servir ? Quel japa* pratiquer ? Va et demande au Satgurū.

ਸਤਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿ ਲਈ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥

satgur kā bhāṇā man laī vich-hu āp gavāe.

Accepte la volonté du Satgurū, et élimine le moi.

ਏਹਾ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥

ehā sevā chākrī nām vasē man āe.

C’est par cette œuvre de service-là que le Nām vient au mental.

ਨਾਮੈ ਹੀ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਇ ॥੧॥

nāmē hī te sukh pāīē sachē sabad suhāe. |1|

Par le Nām on trouve le bonheur, et on est embelli par le juste verbe. |1|

ਮਨ ਮੇਰੇ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗੁ ਹਰਿ ਚੇਤਿ ॥

man mere an-din jāg har chet.

Ô mon mental, nuit et jour, reste éveillé ! Sois conscient de Dieu, har !

ਆਪਣੀ ਖੇਤੀ ਰਖਿ ਲੈ ਕੂੰਜ ਪੜੈਗੀ ਖੇਤਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

āpṇī khetī rakh lē kūnj paṛēgī khet. |1| rahāo.

Protège tes jeunes pousses, ou les corbeaux descendront bientôt sur ton champ. |1| Pause.

ਮਨ ਕੀਆ ਇਛਾ ਪੂਰੀਆ ਸਬਦਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥

man kīā ichhā pūrīā sabad rahiā bharpūr.

Les aspirations du mental sont accomplies, et le Verbe demeure tel qu’on en est empli.

ਭੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਹਰਿ ਜੀਉ ਵੇਖੈ ਸਦਾ ਹਦੂਰਿ ॥

bhē bhāe bhagat kar-he din rātī har jīo vekhē sadā hadūr.

Har jio ! Quiconque craint, aime et se dévoue au divin bien-aimé nuit et jour le voit toujours, en toute présence.

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ਭ੍ਰਮੁ ਗਇਆ ਸਰੀਰਹੁ ਦੂਰਿ ॥

sachē sabad sadā man rātā bhram gaiā sarīr-hu dūr.

Le mental en permanence imprégné du verbe juste, nos doutes s’éloignent du corps.

ਨਿਰਮਲੁ ਸਾਹਿਬੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚਾ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥੨॥

nirmal sāhib pāiā sāchā guṇī gahīr. |2|

L’on trouve le seigneur immaculé, le juste, source profonde de toutes les vertus. |2|

ਜੋ ਜਾਗੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਸੂਤੇ ਗਏ ਮੁਹਾਇ ॥

jo jāge se ubre sūte gae muhāe.

Celles et ceux qui sont éveillés sont libérés, ceux qui dorment sont détroussés.

ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਨ ਪਛਾਣਿਓ ਸੁਪਨਾ ਗਇਆ ਵਿਹਾਇ ॥

sachā sabad na pachhāṇio supnā gaiā vihāe.

Ils ne reconnaissent pas le vrai shabad et leur vie passe comme un rêve.

ਸੁੰਞੇ ਘਰ ਕਾ ਪਾਹੁਣਾ ਜਿਉ ਆਇਆ ਤਿਉ ਜਾਇ ॥

suñe ghar kā pāhuṇā jio āiā tio jāe.

Comme des visiteurs dans une maison abandonée, ils repartent comme ils sont venus.
________________________________________________

[1] C'est-à-dire la présence divine.

Page 33

ਸਤਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਦ ਭੈ ਰਚੈ ਆਪਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥

satgur miliē sad bhē rachē āp vasē man āe. |1|

Dans la relation au Satgurū, on est empli de crainte respectueuse pour cela qui vient habiter notre mental. |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਇ ॥

bhāī re gurmukh būjhē koe.

Ô frères, est gurmukh quiconque comprend cela.

ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕਰਮ ਕਮਾਵਣੇ ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਖੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

bin būjhe karam kamāv-ṇe janam padārath khoe. |1| rahāo.

Agir sans cette compréhension, c’est dilapider ce trésor qu’est l’existence. |1|Pause.

ਜਿਨੀ ਚਾਖਿਆ ਤਿਨੀ ਸਾਦੁ ਪਾਇਆ ਬਿਨੁ ਚਾਖੇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇ ॥

jinī chākhiā tinī sād pāiā bin chākhe bharam bhulāe.

Ceux qui le goûtent en apprécient toute la saveur ; ne pas y goûter c’est errer dans le doute :

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਹੈ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥

ammrit sāchā nām hē kahṇā kachhū na jāe.

L’Amrit, c’est le vrai Nām ! Et nul ne peut le décrire.

ਪੀਵਤ ਹੂ ਪਰਵਾਣੁ ਭਇਆ ਪੂਰੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥

pīvat hū parvāṇ bhaiā pūrē sabad samāe. |2|

Quiconque s’en abreuve est anobli, et se trouve uni à la perfection du Verbe. |2|

ਆਪੇ ਦੇਇ ਤ ਪਾਈਐ ਹੋਰੁ ਕਰਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥

āpe dei ta pāīē hor karṇā kichhū na jāe.

Le Soi donne, et l’on reçoit ; rien d’autre ne peut arriver.

ਦੇਵਣ ਵਾਲੇ ਕੈ ਹਥਿ ਦਾਤਿ ਹੈ ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਪਾਇ ॥

devaṇ vāle kē hath dāt hē gurū duārē pāe.

Le don est dans les mains de celui qui donne ; c’est à la porte du Gurū qu’on le reçoit.

ਜੇਹਾ ਕੀਤੋਨੁ ਤੇਹਾ ਹੋਆ ਜੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥੩॥

jehā kīton tehā hoā jehe karam kamāe. |3|

Quoiqu’il fasse, c’est cela qui advient, et c’est selon cela que l’on agit. |3|

ਜਤੁ ਸਤੁ ਸੰਜਮੁ ਨਾਮੁ ਹੈ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਨਿਰਮਲੁ ਨ ਹੋਇ ॥

jat sat sanjam nām hē viṇ nāvē nirmal na hoe.

La maîtrise de soi, la vérité et la retenue sont dans le Nām. Sans le Nām, point de pureté.

ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥

pūrē bhāg nām man vasē sabad milāvā hoe.

Par une destinée heureuse et accomplie, le Nām vient habiter notre mental, et nous voilà unis au Verbe.

ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਹੀ ਰੰਗਿ ਵਰਤਦਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਪਾਵੈ ਸੋਇ ॥੪॥੧੭॥੫੦॥

nānak sehje hī rang var-tadā har guṇ pāvē soe. |4|17|50|

Ô Nānak, quiconque agit avec intuition, animé par l’amour, est béni des plus belles qualités divines, har ! |4|17|50|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਕਾਂਇਆ ਸਾਧੈ ਉਰਧ ਤਪੁ ਕਰੈ ਵਿਚਹੁ ਹਉਮੈ ਨ ਜਾਇ ॥

kā(n)iā sādhē uradh tap karē vich-hu haumē na jāe.

On peut discipliner son corps et le soumettre à d’intenses pratiques la tête en bas sans que l’orgueil enraciné ne s’en aille,

ਅਧਿਆਤਮ ਕਰਮ ਜੇ ਕਰੇ ਨਾਮੁ ਨ ਕਬ ਹੀ ਪਾਇ ॥

adhiātam karam je kare nām na kab hī pāe.

On peut pratiquer des exercices transcendaux sans jamais trouver le Nām.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥

gur kē sabad jīvat marē har nām vasē man āe. |1|

Par le shabad du Gurū, on meurt de son vivant, et le Nām prend refuge en notre propre mental.|1|

ਸੁਣਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਭਜੁ ਸਤਗੁਰ ਸਰਣਾ ॥

suṇ man mere bhaj satgur sarṇā.

Écoute ô mon mental : cours à l’abri du Satgurū !

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਛੁਟੀਐ ਬਿਖੁ ਭਵਜਲੁ ਸਬਦਿ ਗੁਰ ਤਰਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

gur prasādī chhuṭīē bikh bhavjal sabad gur tarṇā. |1| rahāo.

Par la grâce du Gurū, tu seras sauf : le shabad du Gurū nous fait traverser le terrible océan* empoisonné.  |1|Pause.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਸਭਾ ਧਾਤੁ ਹੈ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਵਿਕਾਰੁ ॥

trē guṇ sabhā dhāt hē dūjā bhāo vikār.

Toute chose est du ressort des trois qualités, et se corrompt dans l’amour de la dualité.

ਪੰਡਿਤੁ ਪੜੈ ਬੰਧਨ ਮੋਹ ਬਾਧਾ ਨਹ ਬੂਝੈ ਬਿਖਿਆ ਪਿਆਰਿ ॥

panḍit paṛē bandhan moh bādhā nah būjhē bikhiā piār.

Ô pandit, tu lis, mais entravé que tu es par les identifications de l’égo, tu ne comprends pas. Ce que tu aimes est empoisonné.

ਸਤਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਤ੍ਰਿਕੁਟੀ ਛੂਟੈ ਚਉਥੈ ਪਦਿ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰੁ ॥੨॥

satgur miliē trikuṭī chhūṭē chauthē pad mukat duār. |2|

C’est la relation au Gurū qui libère des trois conditions, et nous mène au quatrième état qui est la porte de la liberation. |2|

ਗੁਰ ਤੇ ਮਾਰਗੁ ਪਾਈਐ ਚੂਕੈ ਮੋਹੁ ਗੁਬਾਰੁ ॥

gur te mārag pāīē chūkē moho gubār.

Trouve le chemin du Gurū, et que les ténèbres de l’orgueil soient dispersées.

ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਤਾ ਉਧਰੈ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥

sabad marē tā udharē pāe mokh duār.

Quiconque meurt par le shabad est sauvé et atteint trouve les portes de la libération.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾਰੁ ॥੩॥

gur prasādī mil rahē sach nām kartār. |3|

Par la grâce du Gurū, on demeure en perpétuelle communioin avec le vrai Nām du créateur. |3|

ਇਹੁ ਮਨੂਆ ਅਤਿ ਸਬਲ ਹੈ ਛਡੇ ਨ ਕਿਤੈ ਉਪਾਇ ॥

iho manūā at sabal hē chhaḍe na kitē upāe.

Mais le mental est si puissant ! On ne lui échappe pas juste en essayant.

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਲਾਇਦਾ ਬਹੁਤੀ ਦੇਇ ਸਜਾਇ ॥

dūjē bhāe dukh lāidā bahutī dei sajāe.

L’amour de la dualité nous soumet à la souffrance, et c’est un terrible châtiment.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਲਗੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਗਵਾਇ ॥੪॥੧੮॥੫੧॥

nānak nām lage se ubre haumē sabad gavāe. |4|18|51|

Ô Nānak, se vouer au Nām, c’est s’en libérer : grâce au shabad, l’égo disparait. |4|18|51|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਦੇਇ ਦ੍ਰਿੜਾਇ ॥

kirpā kare gur pāīē har nāmo dei driṛāe.

Par sa bonté manifestée, on trouve le Gurū, et le nom de Dieu, Har Nām, est fermement ancré.

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ॥

bin gur kinē na pāio birthā janam gavāe.

Sans le Gurū, nul ne peut le trouver, et l’on vit son existence en vain.

ਮਨਮੁਖ ਕਰਮ ਕਮਾਵਣੇ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥

manmukh karam kamāv-ṇe dargeh milē sajāe. |1|

Le manmukh, agissant tel qu’il le fait, ne trouve à la cour divine que le plus sévère châtiment. |1|

ਮਨ ਰੇ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਚੁਕਾਇ ॥

man re dūjā bhāo chukāe.

Ô mental, abandonne tout amour de la dualité.

ਅੰਤਰਿ ਤੇਰੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥

antar terē har vasē gur sevā sukh pāe. rahāo.

Har ! Que Dieu demeure en toi, et dans le service du Gurū, trouve la paix. Pause.

ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਸਬਦੁ ਹੈ ਜਾ ਸਚਿ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥

sach bāṇī sach sabad hē jā sach dhare piār.

Nos paroles sont la vérité, le shabad est la vérité, pour quiconque aime le vrai.

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਕ੍ਰੋਧੁ ਨਿਵਾਰਿ ॥

har kā nām man vasē haumē krodh nivār.

Har ka Nām, le nom de Dieu, s’installe dans leur mental, dont l’orgueil et la colère sont éliminés.

ਮਨਿ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਤਾ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥੨॥

man nirmal nām dhiāīē tā pāe mokh duār. |2|

Le mental est purifié par la méditation du Nām, et l’on gagne les portes de la libération. |2|

ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਜਗੁ ਬਿਨਸਦਾ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

haumē vich jag binas-dā mar jammē āvē jāe.

Dans l’orgueil, le monde entire court à sa perte : on meurt et on nait à nouveau, on s’en vient et on s’en va.

ਮਨਮੁਖ ਸਬਦੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਜਾਸਨਿ ਪਤਿ ਗਵਾਇ ॥

manmukh sabad na jāṇ-nī jāsan pat gavā-e.

Le manmukh ne reconnait pas le shabad et perd ainsi sa dignité.

ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਨਾਉ ਪਾਈਐ ਸਚੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥੩॥

gur sevā nāo pāīē sache rahē samāe. |3|

C’est par le service du Gurū que l’on trouve le nom, et l’on demeure imprégné du vrai. |3|

Page 32

ਹਉ ਹਉ ਕਰਤੀ ਜਗੁ ਫਿਰੀ ਨਾ ਧਨੁ ਸੰਪੈ ਨਾਲਿ ॥

hao hao kartī jag firī nā dhan sampē nāl.

« Moi ! moi ! » : pratiquant cela, elle erre de-ci de-là dans le monde, sans que sa richesse l’accompagne.

ਅੰਧੀ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਈ ਸਭ ਬਾਧੀ ਜਮਕਾਲਿ ॥

andhī nām na chetaī sabh bādhī jamkāl.

Aveugle, n’ayant pas conscience du Nām, elle est enchaînée par le messager de la mort.

ਸਤਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਧਨੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਰਿਦੈ ਸਮਾਲਿ ॥੩॥

satgur miliē dhan pāiā har nāmā ridē samāl. |3|

C’est dans la communion du Gurū que l’on trouve la vraie richesse : Har Nāmā, avoir le nom de Dieu dans son cœur ! |3|

ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨਿਰਮਲੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥

nām rate se nirmale gur kē sahj subhāe.

Purifié par l’immersion dans le Nām, on accède sans effort à la douce sérénité du Gurū.

ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਾਤਾ ਰੰਗ ਸਿਉ ਰਸਨਾ ਰਸਨ ਰਸਾਇ ॥

man tan rātā rang sio rasnā rasan rasāe.

Le mental et le corps imprégnés d’amour, leur langue savoure l’essence suprême.

ਨਾਨਕ ਰੰਗੁ ਨ ਉਤਰੈ ਜੋ ਹਰਿ ਧੁਰਿ ਛੋਡਿਆ ਲਾਇ ॥੪॥੧੪॥੪੭॥

nānak rang na utrē jo har dhur chhoḍiā lāi. |4|14|47|

Ô Nānak, la couleur originelle dont Dieu nous a teintés, cette couleur ne s’efface pas. |4|14|47|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਭਗਤਿ ਕੀਜੈ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥

gurmukh kripā kare bhagat kījē bin gur bhagat na hoī.

Aux gurmukh auxquels la grâce est accordée, il est donné de manifester leur dévotion. Sans gurū, il n’y a point de dévotion.

ਆਪੈ ਆਪੁ ਮਿਲਾਏ ਬੂਝੈ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਸੋਈ ॥

āpē āp milāe būjhē tā nirmal hovē soī.

Celles et ceux qui qui sont unis au Soi le comprennent et sont purifiés.

ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਾਚਾ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਈ ॥੧॥

har jīo sāchā sāchī bāṇī sabad milāvā hoī. |1|

Har jio ! Le Divin bien-aimé est vrai, et vrai est sa parole. Grâce au shabad, on lui est uni. |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਭਗਤਿਹੀਣੁ ਕਾਹੇ ਜਗਿ ਆਇਆ ॥

bhāī re bhagtihīṇ kāhe jag āiā.

Ô frères, ceux qui n’ont pas de dévotion, pourquoi sont-ils venus au monde ?

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕੀਨੀ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

pūre gur kī sev na kīnī birthā janam gavāiā. |1| rahāo.

Ils ne servent pas le Gurū, et dilapident leur existence. |1|Pause.

ਆਪੇ ਜਗਜੀਵਨੁ ਸੁਖਦਾਤਾ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਏ ॥

āpe jag-jīvan sukh-dāta āpe bakhas milāe.

Le Soi est la vie même de ce monde, source généreuse de tous les bonheurs. Charitable et pardonnant, il nous unit à lui.

ਜੀਅ ਜੰਤ ਏ ਕਿਆ ਵੇਚਾਰੇ ਕਿਆ ਕੋ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥

jīa jant e kiā vechāre kiā ko ākh suṇāe.

Que lui sommes-nous, pauvres créatures ? Que peut-on lui dire et lui faire entendre ?

ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੇ ਦੇਇ ਵਡਾਈ ਆਪੇ ਸੇਵ ਕਰਾਏ ॥੨॥

gurmukh āpe dei vaḍāī āpe sev karāe. |2|

Aux gurmukh eux-mêmes est accordée la gloire : il leur est donné de servir. |2|

ਦੇਖਿ ਕੁਟੰਬੁ ਮੋਹਿ ਲੋਭਾਣਾ ਚਲਦਿਆ ਨਾਲਿ ਨ ਜਾਈ ॥

dekh kuṭamb mohe lobhāṇā chaldiā nāl na jāī.

Ne considérant que leurs familles, les gens sont leurs sont avidement attachées et égotiquement identifiées. Alors que rien de cela ne nous accompagne vraiment.

ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਗੁਣ ਨਿਧਾਨੁ ਪਾਇਆ ਤਿਸ ਦੀ ਕੀਮ ਨ ਪਾਈ ॥

satgur sev guṇ nidhān pāiā tis dī kīm na pāī.

C’est au service du Gurū que l’on trouve un trésor de vertus, d’une telle richesse que nul ne peut l’estimer.

ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸਖਾ ਮੀਤੁ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਅੰਤੇ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥੩॥

har prabh sakhā mīt prabh merā ante hoe sakhāī. |3|

Har ! Le divin suprème est mon ami, mon compagnon. Dieu est mon ultime soutien. |3|

ਆਪਣੈ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਕਹੈ ਕਹਾਏ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਆਪੁ ਨ ਜਾਈ ॥

āpṇē man chit kahē kahāe bin gur āp na jāī.

On peut dire et faire dire des choses très conscientes, mais sans gurū, le moi n’est pas éliminé.

ਹਰਿ ਜੀਉ ਦਾਤਾ ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਹੈ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥

har jīo dātā bhagat vachhal hē kar kirpā man vasāī.

Har jio ! Le divin est généreux envers ses dévots bien-aimés. Manifestant sa bonté, il s’établit dans notre mental.

ਨਾਨਕ ਸੋਭਾ ਸੁਰਤਿ ਦੇਇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥੪॥੧੫॥੪੮॥

nānak sobhā surat dei prabh āpe gurmukh de vaḍiāī. |4|15|48|

Ô Nānak, c’est lui qui nous fait la grâce d’une sublime conscience ; Dieu donne au gurmukh la grandeur. |4|15|48|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਧਨੁ ਜਨਨੀ ਜਿਨਿ ਜਾਇਆ ਧੰਨੁ ਪਿਤਾ ਪਰਧਾਨੁ ॥

dhan jan-nī jin jāiā dhan pitā pardhān.

Bénie soit la mère qui lui a donné naissance, et béni soit son illustre père :

ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਵਿਚਹੁ ਗਇਆ ਗੁਮਾਨੁ ॥

satgur sev sukh pāiā vich-hu gaiā gumān.

Celui ou celle qui sert le Gurū y trouve le bonheur et élimine ainsi toute orgueilleuse prétention.

ਦਰਿ ਸੇਵਨਿ ਸੰਤ ਜਨ ਖੜੇ ਪਾਇਨਿ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥੧॥

dar sevan sant jan khaṛe pā-in guṇī nidhān. |1|

À la cour de Dieu, les saints le servent avec humilité, et y trouve un trésor de vertus. |1|

ਮੇਰੇ ਮਨ ਗੁਰ ਮੁਖਿ ਧਿਆਇ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥

mere man gur mukh dhiāe har soe.

Ô mon mental, face au Gurū, médite sur Dieu, har !

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

gur kā sabad man vasē man tan nirmal hoe. |1| rahāo.

Que le verbe du Gurū habite ton mental, et que ton mental et ton corps en soient purifiés. |1|Pause.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਘਰਿ ਆਇਆ ਆਪੇ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥

kar kirpā ghar āiā āpe miliā āe.

Manifestant sa grâce, il vient à notre demeure intérieure, et nous unit à lui.

ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸਾਲਾਹੀਐ ਰੰਗੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥

gur sabdī salāhīē range sahj subhāe.

Dans la louange de la parole du Gurū, nous voilà spontanément teintés de sa superbe couleur.

ਸਚੈ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਨ ਵਿਛੁੜਿ ਜਾਇ ॥੨॥

sachē sach samāiā mil rahē na vichhuṛ jāe. |2|

Vrais, on s’unit au Vrai ; lui demeurant unis, on n’en est plus jamais séparés. |2|

ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰਣਾ ਸੁ ਕਰਿ ਰਹਿਆ ਅਵਰੁ ਨ ਕਰਣਾ ਜਾਇ ॥

jo kichh karṇā so kar rahiā avar na karṇā jāe.

Quoiqu’il soit fait, c’est lui qui le fait ; rien d’autre ne peut être fait.

ਚਿਰੀ ਵਿਛੁੰਨੇ ਮੇਲਿਅਨੁ ਸਤਗੁਰ ਪੰਨੈ ਪਾਇ ॥

chirī vichhune melian satgur pannē pāe.

Ceux qui lui sont séparés depuis si longtemps lui sont unis à nouveau ; il sont sur la page du Satgurū[1].

ਆਪੇ ਕਾਰ ਕਰਾਇਸੀ ਅਵਰੁ ਨ ਕਰਣਾ ਜਾਇ ॥੩॥

āpe kār karā-isī avar na karṇā jāe. |3|

Le Soi assigne à chacun sa tâche, et nul ne peut rien faire d’autre. |3|

ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਰੰਗ ਸਿਉ ਹਉਮੈ ਤਜਿ ਵਿਕਾਰ ॥

man tan ratā rang sio haumē taj vikār.

Le mental et le corps imprégné de la passion divine, on se défait de l’orgueil et de la corruption.

ਅਹਿਨਿਸਿ ਹਿਰਦੈ ਰਵਿ ਰਹੈ ਨਿਰਭਉ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥

ahinis hirdē rav rahē nirbhao nām nirankār.

Et jour et nuit, notre cœur se réjouit du Nām, le nom de cela qui n’a ni peur ni forme.

ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਪੂਰੈ ਸਬਦਿ ਅਪਾਰ ॥੪॥੧੬॥੪੯॥

nānak āp milāian pūrē sabad apār. |4|16|49|

Ô Nānak, le Soi nous unit à la perfection de son verbe infini. |4|16|49|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਗੋਵਿਦੁ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥

govid guṇī nidhān hē ant na pāiā jāe.

Govind, le soutien des mondes, est un trésor de vertus dont nul ne peut atteindre les limites.

ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਨ ਪਾਈਐ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

kathnī badnī na pāīē haumē vich-hu jāe.

Ce n’est pas par de simples paroles que l’on y accède, mais en éliminant tout égo.
________________________________________

[1] L’expression, empruntée au langage du commerce, renvoie à la page d’un registre de la comptabilité. Elle signifie que le Satgurū tient compte de ses disciples, et que ceux-là font partie de ce dont il prend le plus grand soin et dont il gère les affaires.

Page 31

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਛੋਡਿ ਬਿਖਿਆ ਲੋਭਾਣੇ ਸੇਵਾ ਕਰਹਿ ਵਿਡਾਣੀ ॥

ammrit chhoḍ bikhiā lobhāṇe sevā karahe viḍāṇī.

Délaissant le nectar, on est avide de poison, et on sert autre chose[1].

ਆਪਣਾ ਧਰਮੁ ਗਵਾਵਹਿ ਬੂਝਹਿ ਨਾਹੀ ਅਨਦਿਨੁ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥

āpṇā dharam gavāv-he būjheh nāhī an-din dukh vihāṇī.

Se détournant soi-même du dharma, on ne comprend plus rien, et l’on passe le jour et la nuit dans la souffrance.

ਮਨਮੁਖ ਅੰਧ ਨ ਚੇਤਹੀ ਡੂਬਿ ਮੁਏ ਬਿਨੁ ਪਾਣੀ ॥੧॥

manmukh andh na chethī ḍūb mue bin pāṇī. |1|

Le manmukh, aveugle et sans conscience, meurt noyé alors qu’il n’y a pas d’eau. |1|

ਮਨ ਰੇ ਸਦਾ ਭਜਹੁ ਹਰਿ ਸਰਣਾਈ ॥

man re sadā bhaj-hu har sarṇāī.

Ô mental , prends toujours refuge dans la vibration divine, har !

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅੰਤਰਿ ਵਸੈ ਤਾ ਹਰਿ ਵਿਸਰਿ ਨ ਜਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

gur kā sabad antar vasē tā har visar na jāī. |1| rahāo.

Le shabad du Gurū profondément installé en toi-même,tu n’oubliera pas Dieu, har !|1|Pause.

ਇਹੁ ਸਰੀਰੁ ਮਾਇਆ ਕਾ ਪੁਤਲਾ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਦੁਸਟੀ ਪਾਈ ॥

ehu sarīr māiā kā putlā vich haumē dusṭī pāī.

Dans ce corps qui est la marionnette de Maya, se trouve le mal de l’égoisme .

ਆਵਣੁ ਜਾਣਾ ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ਮਨਮੁਖਿ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥

āvaṇ jāṇā jamaṇ marṇā manmukh pat gavāī.

Allant et venant de vie à trépas, les manmukh épuisent leur dignité.

ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥੨॥

satgur sev sadā sukh pāiā jotī jot milāī. |2|

C’est le Satgurū qu’il faut server sans cesse : ainsi accède-t-on au bonheur, notre lumière se fondant dans la lumière. |2|

ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਅਤਿ ਸੁਖਾਲੀ ਜੋ ਇਛੇ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥

satgur kī sevā at sukhālī jo ichhe so fal pāe.

Au service du Satgurū, on trouve la sérénité, et tous nos souhaits sont accomplis.

ਜਤੁ ਸਤੁ ਤਪੁ ਪਵਿਤੁ ਸਰੀਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

jat sat tap pavit sarīrā har har man vasāe.

La maitrise de soi, la vérité et l’effort sur soi-même sanctifient le corps, et Dieu - har ! har ! - vient résider dans notre mental.

ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥੩॥

sadā anand rahē din rātī mil prītam sukh pāe. |3|

On demeure ainsi dans une perpétuelle félicité, nuit et jour. Uni au bien-aimé, on trouve le bonheur. |3|

ਜੋ ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣਾਗਤੀ ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥

jo satgur kī sarṇāgatī hao tin kē bal jāo.

À celles et ceux qui prennent refuge auprès du Satgurū, je me fais l’offrance.

ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਉ ॥

dar sachē sachī vaḍiāī sehje sach samāo.

À la cour du vrai, ils sont bénis d’une vraie grandeur, et se fondent d’eux-mêmes dans le vrai.

ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਉ ॥੪॥੧੨॥੪੫॥

nānak nadrī pāīē gurmukh mel milāo. |4|12|45|

Ô Nānak, ainsi touchés par son regard bienveillant, les gurmukh communient en son union. |4|12|45|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਮਨਮੁਖ ਕਰਮ ਕਮਾਵਣੇ ਜਿਉ ਦੋਹਾਗਣਿ ਤਨਿ ਸੀਗਾਰੁ ॥

manmukh karam kamāv-ṇe jio dohāgaṇ tan sīgār.

Le manmukh pratique toutes sortes de rituels, comme l’épouse négligée orne son corps :

ਸੇਜੈ ਕੰਤੁ ਨ ਆਵਈ ਨਿਤ ਨਿਤ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

sejē kant na āvaī nit nit hoe khuār.

Son époux ne partage plus son lit, et jour après jour elle dépérit.

ਪਿਰ ਕਾ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਵਈ ਨਾ ਦੀਸੈ ਘਰੁ ਬਾਰੁ ॥੧॥

pir kā mahal na pāvaī nā dīsē ghar bār. |1|

Elle n’a plus accès au palais de son époux : la porte de sa demeure ne lui apparait plus. |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਇਕ ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥

bhāī re ik man nām dhiāe.

Ô frères, de tout votre mental[2], méditez le Nām.

ਸੰਤਾ ਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਜਪਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

santā sangat mil rahē jap rām nām sukh pāe. |1| rahāo.

Demeurant en communion dans la congrégation des saints, répétez le nom de Dieu pour accéder au bonheur. |1|Pause.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣੀ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥

gurmukh sadā sohāgaṇī pir rākhiā ur dhār.

Les gurmukh sont tels l’épouse comblée, qui garde constamment son bien-aimé dans son cœur :

ਮਿਠਾ ਬੋਲਹਿ ਨਿਵਿ ਚਲਹਿ ਸੇਜੈ ਰਵੈ ਭਤਾਰੁ ॥

miṭhā boleh niv chaleh sejē ravē bhatār.

La parole douce, les manières humbles, elle jouit du lit de son époux.

ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜਿਨ ਗੁਰ ਕਾ ਹੇਤੁ ਅਪਾਰੁ ॥੨॥

sobhāvantī sohāgaṇī jin gur kā het apār. |2|

Bénie soit la bienheureuse épouse dont l’amour pour le Gurū est infini. |2|

ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਜਾ ਭਾਗੈ ਕਾ ਉਦਉ ਹੋਇ ॥

pūrē bhāg satgur milē jā bhāgē kā ud-u hoe.

C’est par une heureuse destinée que l’on rencontre le Satgurū, et notre destinée s’éveille et se déploie.

ਅੰਤਰਹੁ ਦੁਖੁ ਭ੍ਰਮੁ ਕਟੀਐ ਸੁਖੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥

antr-hu dukh bhram kaṭīē sukh parāpat hoe.

La souffrance et le doute intérieurs sont tranchés net, et l’on trouve la sérénité.

ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੋ ਚਲੈ ਦੁਖੁ ਨ ਪਾਵੈ ਕੋਇ ॥੩॥

gur kē bhāṇē jo chalē dukh na pāvē koe. |3|

Quiconque va selon la volonté du Gurū ne connaitra plus la souffrance. |3|

ਗੁਰ ਕੇ ਭਾਣੇ ਵਿਚਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਸਹਜੇ ਪਾਵੈ ਕੋਇ ॥

gur ke bhāṇe vich ammrit hē sehje pāvē koe.

Dans la volonté du Gurū est l’amrit* : c’est là qu’on le trouve facilement.

ਜਿਨਾ ਪਰਾਪਤਿ ਤਿਨ ਪੀਆ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਇ ॥

jinā parāpat tin pīā haumē vich-hu khoe.

Celles et ceux à qui l’obtiennent s’en délectent, et leur orgueil intérieur disparait.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਚਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੪॥੧੩॥੪੬॥

nānak gurmukh nām dhiāīē sach milāvā hoe. |4|13|46|

Ô Nānak, les gurmukh contemplent le Nām, et communient avec le Vrai. |4|13|46|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਜਾ ਪਿਰੁ ਜਾਣੈ ਆਪਣਾ ਤਨੁ ਮਨੁ ਅਗੈ ਧਰੇਇ ॥

jā pir jāṇē āpṇā tan man agē dharei.

Si tu sais qui est ton époux, alors offre-lui ton corps et ton mental.

ਸੋਹਾਗਣੀ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੀਆ ਸੇਈ ਕਰਮ ਕਰੇਇ ॥

sohāgaṇī karam kamāv-dīā seī karam karei.

Ce que fait l’épouse comblée, fais-le aussi.

ਸਹਜੇ ਸਾਚਿ ਮਿਲਾਵੜਾ ਸਾਚੁ ਵਡਾਈ ਦੇਇ ॥੧॥

sehje sāch milāv-ṛā sāch vaḍāī dei. |1|

Alors, sans aucun effort, tu seras unie au Vrai, et la vraie grandeur te sera accordée. |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥

bhāī re gur bin bhagat na hoe.

Ô frères, sans Gurū il n’y a point de dévotion.

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਭਗਤਿ ਨ ਪਾਈਐ ਜੇ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

bin gur bhagat na pāīē je lochē sabh koe. |1| rahāo.

Sans Gurū, point de dévotion possible, quand bien même on ne chercherait qu’elle. |1|Pause.

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਫੇਰੁ ਪਇਆ ਕਾਮਣਿ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥

lakh chaorāsīh fer paiā kāmaṇ dūjē bhāe.

Ce sont huit millions quatre cent mille tours[3] que l’amour de la dualité fait faire à l’épouse.

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਨੀਦ ਨ ਆਵਈ ਦੁਖੀ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥

bin gur nīd na āvaī dukhī rēṇ vihāe.

Sans Gurū, elle ne trouve pas le sommeil, et passe ses nuits dans la souffrance.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਪਿਰੁ ਨ ਪਾਈਐ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ॥੨॥ 

bin sabdē pir na pāīē birthā janam gavāe. |2|

Sans le shabad, elle n’accède plus à son époux, et elle gâche sa vie en vain. |2|
__________________________________

[1] C'est-à-dire, autre que Dieu

[2] Litt. « d’un seul mental »

[3] C'est-à-dire, incarnations.

Page 30

ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਦਾ ਧਿਆਇ ਤੂ ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੰਕਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

har jīo sadā dhiāe tū gurmukh ekankār. |1| rahāo.

Har jio ! Médite sans cesse sur le divin bien-aimé, ô toi, gurmukh, sur l’unique déployé en la création ! |1|Pause.

ਗੁਰਮੁਖਾ ਕੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਬੀਚਾਰਿ ॥

gurmukhā ke mukh ujle gur sabdī bīchār.

Le visage du gurmukh resplendit, il médite la parole du Gurū.

ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦੇ ਜਪਿ ਜਪਿ ਰਿਦੈ ਮੁਰਾਰਿ ॥

halat palat sukh pāide jap jap ridē murār.

Ici et au-delà, il trouve le Bonheur, chantant et méditant le seigneur dans son cœur.

ਘਰ ਹੀ ਵਿਚਿ ਮਹਲੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥੨॥

ghar hī vich mahal pāiā gur sabdī vīchār. |2|

Dans sa propre demeure, il trouve un palais ; il médite la parole du Gurū. |2|

ਸਤਗੁਰ ਤੇ ਜੋ ਮੁਹ ਫੇਰਹਿ ਮਥੇ ਤਿਨ ਕਾਲੇ ॥

satgur te jo muh fereh mathe tin kāle.

Quiconque se détourne du Satgurū noircit son propre front[1].

ਅਨਦਿਨੁ ਦੁਖ ਕਮਾਵਦੇ ਨਿਤ ਜੋਹੇ ਜਮ ਜਾਲੇ ॥

an-din dukh kamāv-de nit johe jam jāle.

Une telle personne souffre jour et nuit ; elle voit constamment le filet de la mort.

ਸੁਪਨੈ ਸੁਖੁ ਨ ਦੇਖਨੀ ਬਹੁ ਚਿੰਤਾ ਪਰਜਾਲੇ ॥੩॥

supnē sukh na dekhnī baho chintā parjāle. |3|

Même dans ses rêves, elle ne trouve pas le bonheur, brulânt d’une terrible angoisse. |3|

ਸਭਨਾ ਕਾ ਦਾਤਾ ਏਕੁ ਹੈ ਆਪੇ ਬਖਸ ਕਰੇਇ ॥

sabhnā kā dātā ek hē āpe bakhas karei.

L’Unique est cela qui donne toute chose ; c’est le soi divin qui accorde toute faveur.

ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਵਈ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਦੇਇ ॥

kahṇā kichhū na jāv-ī jis bhāvē tis dei.

Nul n’a rien à y redire : il donne selon qu’il lui plait.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਸੋਇ ॥੪॥੯॥੪੨॥

nānak gurmukh pāīē āpe jāṇē soe. |4|9|42|

Ô Nānak, les gurmukh l’atteignent ; le Soi se connait soi-même. |4|9|42|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸੇਵੀਐ ਸਚੁ ਵਡਿਆਈ ਦੇਇ ॥

sachā sāhib sevīē sach vadiāī dei.

Au service du vrai seigneur, on est béni d’une vraie grandeur.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਦੂਰਿ ਕਰੇਇ ॥

gur prasādī man vasē haumē dūr karei.

Par la grâce du Gurū, il habite notre mental, et l’orgueil est éliminé.

ਇਹੁ ਮਨੁ ਧਾਵਤੁ ਤਾ ਰਹੈ ਜਾ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੧॥

eh man dhāvat tā rahē jā āpe nadar karei. |1|

Ce mental agité est tranquillisé dès lors que le Soi manifeste sa bienveillance. |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥

bhāī re gurmukh har nām dhiāe.

Ô frères, ô gurmukh, contemplez Har Nām, le nom de Dieu !

ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਦ ਮਨਿ ਵਸੈ ਮਹਲੀ ਪਾਵੈ ਥਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

nām nidhān sad man vasē mah-lī pāvē thāo. |1| rahāo.

Que le trésor du Nām reste toujours dans votre mental ; puissiez-vous trouvez votre place dans la demeure divine. |1|Pause.

ਮਨਮੁਖ ਮਨੁ ਤਨੁ ਅੰਧੁ ਹੈ ਤਿਸ ਨਉ ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ ॥

manmukh man tan andh hē tis nao ṭhaur na ṭhāo.

Le mental et le corps du manmukh sont sinistres ; nulle part il ne trouve sa place.

ਬਹੁ ਜੋਨੀ ਭਉਦਾ ਫਿਰੈ ਜਿਉ ਸੁੰਞੈਂ ਘਰਿ ਕਾਉ ॥

baho jonī bhaudā firē jio suñē(n) ghar kāo.

Ils errent à travers d’innombrables incarnations, comme des corbeaux dans une maison abandonnée.

ਗੁਰਮਤੀ ਘਟਿ ਚਾਨਣਾ ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਹਰਿ ਨਾਉ ॥੨॥

gurmatī ghaṭ chān-ṇā sabad milē har nāo. |2|

C’est par l’enseignement du Gurū que le cœur s’illumine, et par le shabad que l’on communie avec le nom de Dieu. |2|

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਬਿਖਿਆ ਅੰਧੁ ਹੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਗੁਬਾਰ ॥

trē guṇ bikhiā andh hē māiā moh gubār.

Empoisonné par les trois guna*, on est aveuglé : l’attachement à Maya n’est qu’obscurité.

ਲੋਭੀ ਅਨ ਕਉ ਸੇਵਦੇ ਪੜਿ ਵੇਦਾ ਕਰੈ ਪੂਕਾਰ ॥

lobhī an kao sevde paṛ vedā karē pūkār.

Les avares se servent entre eux, même s’ils proclament haut et fort avoir étudié le Véda*.

ਬਿਖਿਆ ਅੰਦਰਿ ਪਚਿ ਮੁਏ ਨਾ ਉਰਵਾਰੁ ਨ ਪਾਰੁ ॥੩॥

bikhiā andar pach mue nā urvār na pār. |3|

Ils meurent consummés par leur propre venin, et ne sont plus ni de ce côté-ci, ni de l’autre.|3|

ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਸਾਰਿਆ ਜਗਤ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿ ॥

māiā mohe visāriā jagat pitā pratipāl.

Dans l’identification égotique à Maya , ils ont oublié leur père, le protecteur du monde.

ਬਾਝਹੁ ਗੁਰੂ ਅਚੇਤੁ ਹੈ ਸਭ ਬਧੀ ਜਮਕਾਲਿ ॥

bājhaho gurū achet hē sabh badhī jamkāl.

Sans le Gurū, on est inconscients, tous ligotés par le messager de la mort.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮਤਿ ਉਬਰੇ ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥੪॥੧੦॥੪੩॥

nānak gurmat ubre sachā nām samāl. |4|10|43|

Ô Nānak, c’est le gurmat, l’enseignement du Gurū, qui nous sauve. Contemple le vrai Nām. |4|10|43|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਉਥਾ ਪਦੁ ਪਾਇ ॥

trē guṇ māiā moho hē gurmukh chauthā pad pāe.

Par les trois guna, on est dans l’identification égotique à Maya. Mais les gurmukh, eux, atteignent le quatrième état.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੇਲਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥

kar kirpā melāian har nām vasiā man āe.

Manifestant sa grâce, Dieu nous unit à lui, et le Nām divin habite notre mental.

ਪੋਤੈ ਜਿਨ ਕੈ ਪੁੰਨੁ ਹੈ ਤਿਨ ਸਤਸੰਗਤਿ ਮੇਲਾਇ ॥੧॥

potē jin kē punn hē tin satsangat melāe. |1|

L’escarcelle emplie de vertu, on communie dans la compagnie des justes. |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰਮਤਿ ਸਾਚਿ ਰਹਾਉ ॥

bhāī re gurmat sāch rahāo.

Ô frères, par l’enseignement du Gurū, demeure dans la justesse.

ਸਾਚੋ ਸਾਚੁ ਕਮਾਵਣਾ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

sācho sāch kamāv-ṇā sāchē sabad milāo. |1| rahāo.

Pratique la vérité, et uniquement la vérité, et communie avec le verbe juste. |1|Pause.

ਜਿਨੀ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣਿਆ ਤਿਨ ਵਿਟਹੁ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥

jinī nām pachhāṇiā tin viṭahu bal jāo.

À celles et ceux qui réalisent le Nām, je m’offre en sacrifice.

ਆਪੁ ਛੋਡਿ ਚਰਣੀ ਲਗਾ ਚਲਾ ਤਿਨ ਕੈ ਭਾਇ ॥

āp chhoḍ charṇī lagā chalā tin kē bhāe.

Éliminant tout sens du moi, je tombe à leurs pieds ; je vais selon son bon plaisir.

ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਸਹਜੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥

lāhā har har nām milē sehje nām samāe. |2|

Faisant bénéfice du Nam - Har ! Har ! - je m’immerge sans effort dans le Nām. |2|

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਈਐ ਨਾਮੁ ਨ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥

bin gur mahal na pāīē nām na parāpat hoe.

Sans le Gurū, nul ne peut atteindre sa demeure, et l’on ne trouve pas le Nām.

ਐਸਾ ਸਤਗੁਰੁ ਲੋੜਿ ਲਹੁ ਜਿਦੂ ਪਾਈਐ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥

ēsā satgur loṛ laho jidū pāīē sach soe.

Aspire à trouver un tel Satgurū, celui qui te mènera à la vérité.

ਅਸੁਰ ਸੰਘਾਰੈ ਸੁਖਿ ਵਸੈ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੁ ਹੋਇ ॥੩॥

asur sanghārē sukh vasē jo tis bhāvē so hoe. |3|

Détruis tes démons et tu demeureras dans la sérénité. N’arrive que ce qui lui plait. |3|

ਜੇਹਾ ਸਤਗੁਰੁ ਕਰਿ ਜਾਣਿਆ ਤੇਹੋ ਜੇਹਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥

jehā satgur kar jāṇiā teho jehā sukh hoe.

Plus on connait le Satgurū, plus on y trouve le bonheur.

ਏਹੁ ਸਹਸਾ ਮੂਲੇ ਨਾਹੀ ਭਾਉ ਲਾਏ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥

ehu sahsā mūle nāhī bhāo lāe jan koe.

Il n’y a aucun doute à ce sujet ; et pourtant, rares sont ceux qui l’aiment.

ਨਾਨਕ ਏਕ ਜੋਤਿ ਦੁਇ ਮੂਰਤੀ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੪॥੧੧॥੪੪॥ 

nānak ek jot due mūrtī sabad milāvā hoe. |4|11|44|

Ô Nānak, l’unique lumière prend deux expressions différentes[2], et c’est par le shabad que se fait l’union.  |4|11|44|
_______________________________________

[1] Signe de honte, d’opprobe et de malédiction.

[2] C’est-à-dire, de multiples expressions.

Page 29

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਤਰਸਦੇ ਜਿਸੁ ਮੇਲੇ ਸੋ ਮਿਲੈ ਹਰਿ ਆਇ ॥

lakh chaurāsīh tarasde jis mele so milē har āe.

Ardamment, on le désire pendant huit millions et quatre cent mille incarnations. Se rassemblant, on s’unit à Dieu, har ![1]

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਸਦਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੬॥੩੯॥

nānak gurmukh har pāiā sadā har nām samāe. |4|6|39|

Ô Nānak, ce sont les gurmukh qui trouvent Dieu et demeurent en constante communion avec Har Nām, le nom de Dieu. |4|6|39|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਸੁਖ ਸਾਗਰੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥

sukh sāgar har nām hē gurmukh pāiā jāe.

Har Nām, le nom de Dieu, est un océan de bonheur. Ce sont les gurmukh qui l’atteignent.

ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਹਜੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥

an-din nām dhiāīē sehje nām samāe.

Contemplant le Nām nuit et jour, ils s’absorbent sans effort dans le Nām.

ਅੰਦਰੁ ਰਚੈ ਹਰਿ ਸਚ ਸਿਉ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੧॥

andar rachē har sach sio rasnā har guṇ gāe. |1|

Il baignent en eux-mêmes dans la vérité de Dieu. Leur langue chant la louange des vertus divines, har ! |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਜਗੁ ਦੁਖੀਆ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥

bhāī re jag dukhīā dūjē bhāe.

Ô frères, que le monde souffre dans l’amour de la dualité !

ਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ਸੁਖੁ ਲਹਹਿ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

gur sarnāī sukh laheh andin nām dhiāe. |1| rahāo.

C’est dans le sanctuaire du Gurū que l’on trouve le bonheur. Chantons le Nām jour et nuit. |1|Pause.

ਸਾਚੇ ਮੈਲੁ ਨ ਲਾਗਈ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹਰਿ ਧਿਆਇ ॥

sāche mēl na lāg-ī man nirmal har dhiāe.

Les justes ne sont pas affectés par la corruption. Leur mental est purifié par la contemplation de Dieu, har !

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੀਐ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥

gurmukh sabad pachhāṇīē har ammrit nām samāe.

Les gurmukh réalisent le shabad, et s’immergent dans le nectar ambrosiaque du Nām.

ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਪ੍ਰਚੰਡੁ ਬਲਾਇਆ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰਾ ਜਾਇ ॥੨॥

gur giān prachanḍ balāiā agiān andherā jāe. |2|

C’est par le Gurū que l’on allume le feu brillant de la sagesse ; ainsi se disperse l’obscurité de l’ignorance.  |2|

ਮਨਮੁਖ ਮੈਲੇ ਮਲੁ ਭਰੇ ਹਉਮੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਵਿਕਾਰੁ ॥

manmukh mēle mal bhare haumē trisnā vikār.

Le manmukh est corrompu, chargés d’impuretés, d’égoisme, de convoitise et de méchanceté.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਮੈਲੁ ਨ ਉਤਰੈ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

bin sabdē mēl na utrē mar jameh hoe khuār.

Sans le shabad, la corruption n’est pas éliminée, et il n’y a que misère, dans la mort comme dans la vie.

ਧਾਤੁਰ ਬਾਜੀ ਪਲਚਿ ਰਹੇ ਨਾ ਉਰਵਾਰੁ ਨ ਪਾਰੁ ॥੩॥

dhātur bājī palach rahe nā urvār na pār. |3|

Distrait par le jeu du monde, on ne demeure ni de ce côté-ci, ni de l’autre côté. |3|

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਪ ਤਪ ਸੰਜਮੀ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਮਿ ਪਿਆਰੁ ॥

gurmukh jap tap sanj-mī har kē nām piār.

Pour les gurmukh, japa, tapa et contrôle de soi sont tout l’amour du Nām de Dieu, har !

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਧਿਆਈਐ ਏਕੁ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾਰੁ ॥

gurmukh sadā dhiāīē ek nām kartār.

Les gurmukh contemplent éternellement le Nām du seul créateur.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਆਧਾਰੁ ॥੪॥੭॥੪੦॥

nānak nām dhiāīē sabhnā jīā kā ādhār. |4|7|40|

Ô Nānak, médite le Nām, qui soutient tout ce qui vit. |4|7|40|

ਸ੍ਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

srīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਮਨਮੁਖੁ ਮੋਹਿ ਵਿਆਪਿਆ ਬੈਰਾਗੁ ਉਦਾਸੀ ਨ ਹੋਇ ॥

manmukh mohe viāpiā bērāg udāsī na hoe.

Les manmukh sont bouffis d’orgueil ; ils ne sont ni désintéressés ni détachés.

ਸਬਦੁ ਨ ਚੀਨੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਹਰਿ ਦਰਗਹਿ ਪਤਿ ਖੋਇ ॥

sabad na chīnē sadā dukh har darg-he pat khoe.

Ne comprenant pas le shabad, ils souffrent sans cesse, et perdent leur honneur à la cour de Dieu.

ਹਉਮੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਈਐ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੧॥

haumē gurmukh khoīē nām rate sukh hoe. |1|

Les gurmukh éliminent leur égo ; imprégnés du Nām, ils trouvent le bonheur. |1|

ਮੇਰੇ ਮਨ ਅਹਿਨਿਸਿ ਪੂਰਿ ਰਹੀ ਨਿਤ ਆਸਾ ॥

mere man ahinis pūr rahī nit āsā.

Ô mon mental, de jour comme de nuit, toujours, tu es plein de tes espoirs.

ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਮੋਹੁ ਪਰਜਲੈ ਘਰ ਹੀ ਮਾਹਿ ਉਦਾਸਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

satgur sev moho parjalē ghar hī māhe udāsā. |1| rahāo.

Sers le Satgurū et immole ton orgueil ; dans ta propre demeure, reste détaché. |1|Pause.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਬਿਗਸੈ ਹਰਿ ਬੈਰਾਗੁ ਅਨੰਦੁ ॥

gurmukh karam kamāvē bigsē har bērāg anand.

Par leurs actes vertueux, les gurmukh s’épanouissent. Désintéressés, ils connaissent la suprême félicité de Dieu, har !

ਅਹਿਨਿਸਿ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਨਿਚੰਦੁ ॥

ahinis bhagat kare din rātī haumē mār nichand.

Jour et nuit, ils manifestent leur devotion ; nuit et jour, ils conquièrent leur orgueil, neutres et insouciants.

ਵਡੈ ਭਾਗਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਪਾਈ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਸਹਜਿ ਅਨੰਦੁ ॥੨॥

vaḍē bhāg satsangat pāī har pāiā sahj anand. |2|

Par une heureuse destinée, en trouvant la satsangat, la compagnie des justes, j’ai trouvé Dieu - har ! - facilement et dans la béatitude. |2|

ਸੋ ਸਾਧੂ ਬੈਰਾਗੀ ਸੋਈ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਵਸਾਏ ॥

so sādhū bērāgī soī hirdē nām vasāe.

Est un sadhu*, un détaché, quiconque accueille le Nām en son propre cœur.

ਅੰਤਰਿ ਲਾਗਿ ਨ ਤਾਮਸੁ ਮੂਲੇ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥

antar lāg na tāmas mūle vichahu āp gavāe.

Intérieurement, ils sont tout à fait libérés des bas instincts ; ils ont supprimé d’eux-mêmes tout sens du moi .

ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਤਗੁਰੂ ਦਿਖਾਲਿਆ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਆ ਅਘਾਏ ॥੩॥

nām nidhān satgurū dikhāliā har ras pīā aghāe. |3|

Le trésor du Nām, c’est le Satgurū qui le leur révèle. Ils s’abreuvent de l’essence divine et en sont désaltérés. |3|

ਜਿਨਿ ਕਿਨੈ ਪਾਇਆ ਸਾਧਸੰਗਤੀ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਬੈਰਾਗਿ ॥

jin kinē pāiā sādh-sangtī pūrē bhāg bērāg.

Et c’est dans la Sadh Sangat, la compagnie des saints, que l’on atteint cela. Par une parfaite destinée, on s’équilibre dans le non-attachement.

ਮਨਮੁਖ ਫਿਰਹਿ ਨ ਜਾਣਹਿ ਸਤਗੁਰੁ ਹਉਮੈ ਅੰਦਰਿ ਲਾਗਿ ॥

manmukh fireh na jāṇeh satgur haumē andar lāg.

Le manmukh vont de-ci de-là sans connaitre le Satgurū, entravés qu’ils sont, en eux-mêmes, pas leur orgueil.

ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਰੰਗਾਏ ਬਿਨੁ ਭੈ ਕੇਹੀ ਲਾਗਿ ॥੪॥੮॥੪੧॥

nānak sabad rate har nām rangāe bin bhē kehī lāg. |4|8|41|

Ô Nānak, imprégnés du Verbe de Dieu, ils sont teintés du Nām. Sans la crainte suprême, comment peut-on fixer une telle couleur ?|4|8|41|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਘਰ ਹੀ ਸਉਦਾ ਪਾਈਐ ਅੰਤਰਿ ਸਭ ਵਥੁ ਹੋਇ ॥

ghar hī saudā pāīē antar sabh vath hoe.

C’est en sa propre demeure que se trouve le vrai commerce ; c’est en soi-même qu’est la vraie marchandise.

ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲੀਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਵੈ ਕੋਇ ॥

khin khin nām samālīē gurmukh pāvē koe.

À chaque instant, souviens-toi du Nām, ô gurmukh, et tu le trouveras.

ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਅਖੁਟੁ ਹੈ ਵਡਭਾਗਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੧॥

nām nidhān akhuṭ hē vaḍ-bhāg parāpat hoe. |1|

Le trésor du Nām est inépuisable : par une heureuse destinée, on l’obtient. |1|

ਮੇਰੇ ਮਨ ਤਜਿ ਨਿੰਦਾ ਹਉਮੈ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

mere man taj nindā haumē ahankār.

Ô mon mental, abandonne la calomnie, l’orgueil et les identifications égotiques.
_____________________________________

[1] Cela peut aussi indiquer que c’est l’union, l’intégration en sa propre conscience, la pleine assomption, des 8 400 000 formes de vie que l’âme a expérimentées, qui mène à la communion divine

Page 28

ਇਹੁ ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇ ਕੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥

ihu janam padārath pāe kē har nām na chetē liv lāe.

Ceux-là ont reçu le joyau qu’est l’existence, et pourtant ils n’arriment pas leur conscience et leur amour au nom de Dieu, har !

ਪਗਿ ਖਿਸਿਐ ਰਹਣਾ ਨਹੀ ਆਗੈ ਠਉਰੁ ਨ ਪਾਇ ॥

pag khisiē rah-ṇā nahī āgē ṭhaur na pāe.

Leurs pieds dérappent, ils ne peuvent rester ici ; mais là-bas, ils ne trouvent pas de place.

ਓਹ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਇ ॥

oh velā hath na āvaī ant gaiā pachhutāe.

Une telle opportunité ne se présentera pas de nouveau à portée de main et, à la fin, ils repartiront en regrettant.

ਜਿਸੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਉਬਰੈ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੪॥

jis nadar kare so ubrē har setī liv lāe. |4|

Ceux à qui il adresse son regard bienveillant sont saufs, dans un lien d’amour avec Dieu, har !|4|

ਦੇਖਾ ਦੇਖੀ ਸਭ ਕਰੇ ਮਨਮੁਖਿ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥

dekhā dekhī sabh kare manmukh būjh na pāe.

Ils se montrent et font semblant, mais les manmukh ne comprennent rien.

ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਿਰਦਾ ਸੁਧੁ ਹੈ ਸੇਵ ਪਈ ਤਿਨ ਥਾਇ ॥

jin gurmukh hirdā sudh hē sev paī tin thāe.

Le service des seuls gurmukh au cœurs purs leur gagne une place.

ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਪੜਹਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਸਮਾਇ ॥

har guṇ gāveh har nit paṛeh har guṇ gāe samāe.

Har ! Ils chantent l’excellence divine. Har ! Ils se renseignent sur Dieu en permanence ! Har ! Ils s’immergent dans le chant des vertus divines.

ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਦਾ ਸਚੁ ਹੈ ਜਿ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੫॥੪॥੩੭॥

nānak tin kī bāṇī sadā sach hē je nām rahe liv lāe. |5|4|37|

Ô Nānak, leur parole est éternelle vérité, ceux qui demeurent avec amour attachés au Nām. |5|4|37|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਜਿਨੀ ਇਕ ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਗੁਰਮਤੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥

jinī ik man nām dhiāiā gurmatī vīchār.

Celles et ceux qui concentrent leur mental sur la seule contemplation du Nām, et méditent l’enseignement du Gurū :

ਤਿਨ ਕੇ ਮੁਖ ਸਦ ਉਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥

tin ke mukh sad ujle tit sachē darbār.

Leurs visages rayonnent à jamais à la jour des justes.

ਓਇ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵਹਿ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਪਿਆਰਿ ॥੧॥

oe ammrit pīveh sadā sadā sachē nām piār. |1|

Ils s’abreuvent éternellement de l’amrit, et leur amour pour le vrai Nām est infini. |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥

bhāī re gurmukh sadā pat hoe.

Ô frères, la dignité des gurmukh est éternelle.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਦਾ ਧਿਆਈਐ ਮਲੁ ਹਉਮੈ ਕਢੈ ਧੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

har har sadā dhiāīē mal haumē kaḍhē dhoe. |1| rahāo.

Har ! Har ! Ils sont en perpétuelle méditation, et ils sont purifés de la corruption de l’égo. |1|Pause.

ਮਨਮੁਖ ਨਾਮੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਪਤਿ ਜਾਇ ॥

manmukh nām na jāṇ-nī vin nāvē pat jāe.

Les manmukh, lui, ne connaissent pas le Nām ; sans le Nām, ils perdent leur dignité.

ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਲਾਗੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥

sabdē sād na āio lāge dūjē bhāe.

Ils ne goûtent pas la saveur du verbe, entravés qu’ils sont par l’amour de la dualité.

ਵਿਸਟਾ ਕੇ ਕੀੜੇ ਪਵਹਿ ਵਿਚਿ ਵਿਸਟਾ ਸੇ ਵਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥

visṭā ke kīṛe paveh vich visṭā se visṭā māhe samāe. |2|

Et sont tels les vers vivant dans les excréments qui, tombés dans le fumier, se mèlent au fumier lui-même. |2|

ਤਿਨ ਕਾ ਜਨਮੁ ਸਫਲੁ ਹੈ ਜੋ ਚਲਹਿ ਸਤਗੁਰ ਭਾਇ ॥

tin kā janam safal hē jo chalhe satgur bhāe.

Fructueuse est la vie de celles et ceux qui règlent leurs pas sur ce qui plait au Satgurū.

ਕੁਲੁ ਉਧਾਰਹਿ ਆਪਣਾ ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਇ ॥

kul udhāreh āpnā dhan jaṇedī māe.

Leurs proches eux-mêmes sont sauvés. Bénies soient les mères qui leur ont donné naissance !

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਜਿਸ ਨਉ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੩॥

har har nām dhiāīē jis nao kirpā kare rajāe. |3|

Har ! Har ! Ceux qui méditent le Nām divin sont ceux à qui il manifeste sa grâce. |3|

ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥

jinī gurmukh nām dhiāiā vich-hu āp gavāe.

Ces gurmukh contemplent le Nam ; ils éliminent d’eux-mêmes tout sens d’eux-mêmes.

ਓਇ ਅੰਦਰਹੁ ਬਾਹਰਹੁ ਨਿਰਮਲੇ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥

oe andrahu bāh-rahu nirmale sache sach samāe.

Ils sont purs à l’intérieur comme à l’extérieur, et communient avec le plus pur des purs.

ਨਾਨਕ ਆਏ ਸੇ ਪਰਵਾਣੁ ਹਹਿ ਜਿਨ ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਧਿਆਇ ॥੪॥੫॥੩੮॥

nānak āe se parvāṇ heh jin gurmatī har dhiāe. |4|5|38|

Ô Nānak, bénie soit la venue de celles et ceux qui suivent l’enseignement du Gurū et méditent Har. |4|5|38|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਹਰਿ ਧਨੁ ਰਾਸਿ ਹੈ ਗੁਰ ਪੂਛਿ ਕਰਹਿ ਵਾਪਾਰੁ ॥

har bhagtā har dhan rās hē gur pūchh kar-he vāpār.

Har ! Aux dévots de Dieu la prospérité et le capital de Dieu. Bien conseillés par le Gurū, ils pratiquent un tel commerce.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਨਿ ਸਦਾ ਸਦਾ ਵਖਰੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥

har nām salāhan sadā sadā vakhar har nām adhār.

Har ! Sans cesse il chantent la louange du Nām divin. Toujours ils s’appuient sur Har Nām, le nom de Dieu, qui est leur marchandise.

ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਅਤੁਟੁ ਭੰਡਾਰੁ ॥੧॥

gur pūrē har nām driṛāiā har bhagtā atuṭ bhanḍār. |1|

En eux, dévots de Dieu, le parfait Gurū a fermement ancré Har Nām, le nom de Dieu. Quel inépuisable trésor ! |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਇਸੁ ਮਨ ਕਉ ਸਮਝਾਇ ॥

bhāī re is man kao samjhāe.

Ô frères, instruisez votre mental d’une telle compréhension.

ਏ ਮਨ ਆਲਸੁ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

e man ālas kiā kar-he gurmukh nām dhiāe. |1| rahāo.

Ô mental, pourquoi es-tu si paresseux ? Sois gurmukh, et contemple le Nām ! |1|Pause.

ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਕਾ ਪਿਆਰੁ ਹੈ ਜੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥

har bhagat har kā piār hē je gurmukh kare bīchār.

Har ! Qu’est-ce que la dévotion à Dieu ? C’est l’amour de Dieu, ce sur quoi médite le gurmukh.

ਪਾਖੰਡਿ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਦੁਬਿਧਾ ਬੋਲੁ ਖੁਆਰੁ ॥

pākhanḍ bhagat na hovaī dubidhā bol khuār.

L’hypocrisie ne mène pas à la dévotion, et parler dans la dualité ne conduit qu’à la disgrâce.

ਸੋ ਜਨੁ ਰਲਾਇਆ ਨਾ ਰਲੈ ਜਿਸੁ ਅੰਤਰਿ ਬਿਬੇਕ ਬੀਚਾਰੁ ॥੨॥

so jan ralāiā nā ralē jis antar bibek bīchār. |2|

Même mêlés aux autres, ils en demeurent disctincts, ces êtres humbles qui par la méditation développent en eux-mêmes la conscience discriminative. |2|

ਸੋ ਸੇਵਕੁ ਹਰਿ ਆਖੀਐ ਜੋ ਹਰਿ ਰਾਖੈ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥

so sevak har ākhīē jo har rākhē ur dhār.

Ce sont eux que l’on appelle serviteurs de Dieu - har ! - ceux qui gardent précieusement Har dans leurs cœurs.

ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਉਪੇ ਆਗੈ ਧਰੇ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ॥

man tan saupe āgē dhare haumē vich-hu mār.

Présentant ainsi son mental et son corps en offrande, on conquiert son égo de l’intérieur.

ਧਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜਿ ਕਦੇ ਨ ਆਵੈ ਹਾਰਿ ॥੩॥

dhan gurmukh so parvāṇ hē je kade na āvē hār. |3|

Bénis soient les gurmukh ! Gloire à eux, qui ne seront jamais vaincus ! |3|

ਕਰਮਿ ਮਿਲੈ ਤਾ ਪਾਈਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮੈ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥

karam milē tā pāīē viṇ karmē pāiā na jāe.

Ceux qui gagnent sa grâce le trouvent. Sans sa grâce, nul ne peut l’atteindre.

Page 27

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ॥

sirīrāg mēhlā tījā ghar pēhlā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū, première famille rythmique : :

ਜਿਸ ਹੀ ਕੀ ਸਿਰਕਾਰ ਹੈ ਤਿਸ ਹੀ ਕਾ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

jis hī kī sirkār hē tis hī kā sabh koe.

Celui qui règne est celui à qui tout appartient.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਸਚੁ ਘਟਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥

gurmukh kār kamāvṇī sach ghaṭ pargaṭ hoe.

Les gurmukh pratiquent des actes vertueux, et la vérité se manifeste dans leurs cœurs.

ਅੰਤਰਿ ਜਿਸ ਕੈ ਸਚੁ ਵਸੈ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥

antar jis kē sach vasē sache sachī soe.

En eux la vérité demeure, et ils sont réputés justes parmi les justes.

ਸਚਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਤਿਨ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਹੋਇ ॥੧॥

sach mile se na vichhuṛ-he tin nij ghar vāsā hoe. |1|

Ceux qui s’unissent au vrai n’en sont plus séparés. Ils demeurent en eux-mêmes.

ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਮੈ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥

mere rām mē har bin avar na koe.

Ô mon Dieu, Rām ! Pour moi, si ce n’est Dieu - har ! - il n’y a rien !

ਸਤਗੁਰੁ ਸਚੁ ਪ੍ਰਭੁ ਨਿਰਮਲਾ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

satgur sach prabh nirmalā sabad milāvā hoe. |1| rahāo.

C’est le Satgurū qui, par la pureté du Verbe, mène à la vérité du Divin. |1|Pause.

ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਸੋ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਜਿਸ ਨਉ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥

sabad milē so mil rahē jis nao āpe lae milāe.

Quiconque communie avec le shabad et demeure dans cette communion lui est intimement lié,

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਕੋ ਨਾ ਮਿਲੈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

dūjē bhāe ko nā milē fir fir āvē jāe.

Alors que dans l’amour de la dualité point de communion : on s’en vient et on s’en va encore et encore.

ਸਭ ਮਹਿ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਏਕੋ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥

sabh meh ik vartadā eko rahiā samāe.

En toute chose l’unique est infusé. L’unique demeure intimement présent.

ਜਿਸ ਨਉ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਸੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥

jis nao āp daiāl hoe so gurmukh nām samāe. |2|

Celui ou celle à qui le soi manifeste sa bonté est gurmukh, immergé dans le Nām. |2|

ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਜੋਤਕੀ ਵਾਦ ਕਰਹਿ ਬੀਚਾਰੁ ॥

paṛ paṛ panḍit jotkī vād karhe bīchār.

Lisant et étudiant beaucoup, les pandits* et les astrologues débattent réfléchissement énormément.

ਮਤਿ ਬੁਧਿ ਭਵੀ ਨ ਬੁਝਈ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰੁ ॥

mat budh bhavī na bujh-ī antar lobh vikār.

Leur intellect et leur sagesse sont pervertis[1], et ils ne comprennent rien. Intérieurement, ils sont corrompus par l’avidité.

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਭਰਮਦੇ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

lakh chaorāsīh bharamde bhram bhram hoe khuār.

Errant au travers de huit millions quatre cent mille (formes de vies)* ils errent et errent encore jusqu’à la ruine.

ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੩॥

pūrab likhiā kamāv-ṇā koe na meṭaṇhār. |3|

L’on agit selon ce qui est déjà écrit et que nul ne peut effacer. |3|

ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਗਾਖੜੀ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥

satgur kī sevā gākh-ṛī sir dījē āp gavāe.

Servir le Satgurū est difficile ; ayant donné sa tête, on y abandonne tout sens de soi-même.

ਸਬਦਿ ਮਿਲਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਮਿਲੈ ਸੇਵਾ ਪਵੈ ਸਭ ਥਾਇ ॥

sabad mileh tā har milē sevā pavē sabh thāe.

En trouvant le shabad, on rencontre Dieu, har ! Alors notre service trouve sa place[2].

ਪਾਰਸਿ ਪਰਸਿਐ ਪਾਰਸੁ ਹੋਇ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥

pāras parsiē pāras hoe jotī jot samāe.

Touchant la pierre philosophale*, on deviant la pierre elle-même, et on fusionne sa lumière dans la lumière.

ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨ ਸਤਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥੪॥

jin kao pūrab likhiā tin satgur miliā āe. |4|

Celles et ceux pour qui une telle chose est déjà écrite en viennent à trouver le Satgurū. |4|

ਮਨ ਭੁਖਾ ਭੁਖਾ ਮਤ ਕਰਹਿ ਮਤ ਤੂ ਕਰਹਿ ਪੂਕਾਰ ॥

man bhukhā bhukhā mat kareh mat tū kareh pūkār.

Ô mon mental, arrête de crier ainsi « j'ai faim ! j'ai faim ! » ; cesse donc de te plaindre.

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜਿਨਿ ਸਿਰੀ ਸਭਸੈ ਦੇਇ ਅਧਾਰੁ ॥

lakh chaorāsīh jin sirī sabhsē dei adhār.

Celui qui a créé huit millions quatre cent mille formes de vie, celui-là offre son soutien à chacun.

ਨਿਰਭਉ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਸਭਨਾ ਕਰਦਾ ਸਾਰ ॥

nirbhao sadā daiāl hē sabhnā kardā sār.

Le Sans-Peur est empli d’une éternelle compassion, et prend soin de tous.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੀਐ ਪਾਈਐ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥੫॥੩॥੩੬॥

nānak gurmukh bujhīē pāīē mokh duār. |5|3|36|

Ô Nānak, seul le gurmukh comprend et atteint les portes de la libération. |5|3|36|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਜਿਨੀ ਸੁਣਿ ਕੈ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ॥

jinī suṇ kē maniā tinā nij ghar vās.

Celles et ceux qui entendent et ont foi en cela trouvent la demeure intérieure.

ਗੁਰਮਤੀ ਸਾਲਾਹਿ ਸਚੁ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥

gurmatī sālāhe sach har pāiā guṇtās.

Grâce aux enseignements du Gurū, ils chantent la louangent de la vérité. Ils atteignent Dieu, trésor de toutes les vertus, har !

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨਿਰਮਲੇ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਸੁ ॥

sabad rate se nirmale hao sad balihārē jās.

Absorbés dans le Verbe, ils sont immaculés ; je m’offre pour toujours à ceux-là.

ਹਿਰਦੈ ਜਿਨ ਕੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਤਿਤੁ ਘਟਿ ਹੈ ਪਰਗਾਸੁ ॥੧॥

hirdē jin kē har vasē tit ghaṭ hē pargās. |1|

En leurs cœurs, Dieu demeure ; ces cœurs sont illuminés. |1|

ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਧਿਆਇ ॥

man mere har har nirmal dhiāe.

Ô mon mental, contemple Dieu, l’immaculé. Har ! Har !

ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਖਿਆ ਸੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

dhur mastak jin kao likhiā se gurmukh rahe liv lāe. |1| rahāo.

Eux sur le front desquels une telle chose est écrite depuis les commencements : voilà les gurmukh, qui demeurent dans le lien d’amour. |1|Pause.

ਹਰਿ ਸੰਤਹੁ ਦੇਖਹੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਨਿਕਟਿ ਵਸੈ ਭਰਪੂਰਿ ॥

har sant-ho dekh-ho nadar kar nikaṭ vasē bharpūr.

Har ! Ô saints, voyez clairement combien Dieu est proche et qu’il demeure en toute chose.

ਗੁਰਮਤਿ ਜਿਨੀ ਪਛਾਣਿਆ ਸੇ ਦੇਖਹਿ ਸਦਾ ਹਦੂਰਿ ॥

gurmat jinī pachhāṇiā se dekheh sadā hadūr.

Quiconque comprend pleinement les enseignements du Gurū le voit toujours présent en tout.

ਜਿਨ ਗੁਣ ਤਿਨ ਸਦ ਮਨਿ ਵਸੈ ਅਉਗੁਣਵੰਤਿਆ ਦੂਰਿ ॥

jin guṇ tin sad man vasē auguṇvantiā dūr.

Il habite le mental des plus vertueux, mais il est loin de ceux dénués de qualités.

ਮਨਮੁਖ ਗੁਣ ਤੈ ਬਾਹਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮਰਦੇ ਝੂਰਿ ॥੨॥

manmukh guṇ tē bāhre bin nāvē marde jhūr. |2|

Le manmukh n’a aucune vertu et, sans le Nām, il meurt dans les regrets. |2|

ਜਿਨ ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨ ਮਨਿ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥

jin sabad gurū suṇ maniā tin man dhiāiā har soe.

Ceux qui écoutent le shabad et l’acceptent sans reserve, leur mental médite le divin, har !

ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥

an-din bhagtī ratiā man tan nirmal hoe.

Nuit et jour emplis de dévotion, leur mental et leur corps sont purifiés.

ਕੂੜਾ ਰੰਗੁ ਕਸੁੰਭ ਕਾ ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥

kūṛā rang kasumbh kā binas jāe dukh roe.

Les fausses couleurs sont telles celles de la fleur de carthame[3], et lorsqu’elles s’effacent, on souffre et on se lamente.

ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਹੈ ਓਹੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਹੋਇ ॥੩॥

jis andar nām pragās hē ohu sadā sadā thir hoe. |3|

Tandis que quiconque a en soi la radiante lumière du Nām est éternellement stable. |3|
______________________________________________

[1] Litt. « tordu, de travers ».

[2] C'est-à-dire que notre service est accepté, ou que l'on est accepté grâce à notre service.

[3] Aussi appelée faux-safran, la carthame est une fleur utilisée en teinturerie pour la couleur rouge qu’elle produit ; mais sa teinte est moins noble, et surtout moins durable que celle du safran.