Page 33

ਸਤਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਦ ਭੈ ਰਚੈ ਆਪਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥

satgur miliē sad bhē rachē āp vasē man āe. |1|

Dans la relation au Satgurū, on est empli de crainte respectueuse pour cela qui vient habiter notre mental. |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਇ ॥

bhāī re gurmukh būjhē koe.

Ô frères, est gurmukh quiconque comprend cela.

ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕਰਮ ਕਮਾਵਣੇ ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਖੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

bin būjhe karam kamāv-ṇe janam padārath khoe. |1| rahāo.

Agir sans cette compréhension, c’est dilapider ce trésor qu’est l’existence. |1|Pause.

ਜਿਨੀ ਚਾਖਿਆ ਤਿਨੀ ਸਾਦੁ ਪਾਇਆ ਬਿਨੁ ਚਾਖੇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇ ॥

jinī chākhiā tinī sād pāiā bin chākhe bharam bhulāe.

Ceux qui le goûtent en apprécient toute la saveur ; ne pas y goûter c’est errer dans le doute :

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਹੈ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥

ammrit sāchā nām hē kahṇā kachhū na jāe.

L’Amrit, c’est le vrai Nām ! Et nul ne peut le décrire.

ਪੀਵਤ ਹੂ ਪਰਵਾਣੁ ਭਇਆ ਪੂਰੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥

pīvat hū parvāṇ bhaiā pūrē sabad samāe. |2|

Quiconque s’en abreuve est anobli, et se trouve uni à la perfection du Verbe. |2|

ਆਪੇ ਦੇਇ ਤ ਪਾਈਐ ਹੋਰੁ ਕਰਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥

āpe dei ta pāīē hor karṇā kichhū na jāe.

Le Soi donne, et l’on reçoit ; rien d’autre ne peut arriver.

ਦੇਵਣ ਵਾਲੇ ਕੈ ਹਥਿ ਦਾਤਿ ਹੈ ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਪਾਇ ॥

devaṇ vāle kē hath dāt hē gurū duārē pāe.

Le don est dans les mains de celui qui donne ; c’est à la porte du Gurū qu’on le reçoit.

ਜੇਹਾ ਕੀਤੋਨੁ ਤੇਹਾ ਹੋਆ ਜੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥੩॥

jehā kīton tehā hoā jehe karam kamāe. |3|

Quoiqu’il fasse, c’est cela qui advient, et c’est selon cela que l’on agit. |3|

ਜਤੁ ਸਤੁ ਸੰਜਮੁ ਨਾਮੁ ਹੈ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਨਿਰਮਲੁ ਨ ਹੋਇ ॥

jat sat sanjam nām hē viṇ nāvē nirmal na hoe.

La maîtrise de soi, la vérité et la retenue sont dans le Nām. Sans le Nām, point de pureté.

ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥

pūrē bhāg nām man vasē sabad milāvā hoe.

Par une destinée heureuse et accomplie, le Nām vient habiter notre mental, et nous voilà unis au Verbe.

ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਹੀ ਰੰਗਿ ਵਰਤਦਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਪਾਵੈ ਸੋਇ ॥੪॥੧੭॥੫੦॥

nānak sehje hī rang var-tadā har guṇ pāvē soe. |4|17|50|

Ô Nānak, quiconque agit avec intuition, animé par l’amour, est béni des plus belles qualités divines, har ! |4|17|50|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਕਾਂਇਆ ਸਾਧੈ ਉਰਧ ਤਪੁ ਕਰੈ ਵਿਚਹੁ ਹਉਮੈ ਨ ਜਾਇ ॥

kā(n)iā sādhē uradh tap karē vich-hu haumē na jāe.

On peut discipliner son corps et le soumettre à d’intenses pratiques la tête en bas sans que l’orgueil enraciné ne s’en aille,

ਅਧਿਆਤਮ ਕਰਮ ਜੇ ਕਰੇ ਨਾਮੁ ਨ ਕਬ ਹੀ ਪਾਇ ॥

adhiātam karam je kare nām na kab hī pāe.

On peut pratiquer des exercices transcendaux sans jamais trouver le Nām.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥

gur kē sabad jīvat marē har nām vasē man āe. |1|

Par le shabad du Gurū, on meurt de son vivant, et le Nām prend refuge en notre propre mental.|1|

ਸੁਣਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਭਜੁ ਸਤਗੁਰ ਸਰਣਾ ॥

suṇ man mere bhaj satgur sarṇā.

Écoute ô mon mental : cours à l’abri du Satgurū !

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਛੁਟੀਐ ਬਿਖੁ ਭਵਜਲੁ ਸਬਦਿ ਗੁਰ ਤਰਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

gur prasādī chhuṭīē bikh bhavjal sabad gur tarṇā. |1| rahāo.

Par la grâce du Gurū, tu seras sauf : le shabad du Gurū nous fait traverser le terrible océan* empoisonné.  |1|Pause.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਸਭਾ ਧਾਤੁ ਹੈ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਵਿਕਾਰੁ ॥

trē guṇ sabhā dhāt hē dūjā bhāo vikār.

Toute chose est du ressort des trois qualités, et se corrompt dans l’amour de la dualité.

ਪੰਡਿਤੁ ਪੜੈ ਬੰਧਨ ਮੋਹ ਬਾਧਾ ਨਹ ਬੂਝੈ ਬਿਖਿਆ ਪਿਆਰਿ ॥

panḍit paṛē bandhan moh bādhā nah būjhē bikhiā piār.

Ô pandit, tu lis, mais entravé que tu es par les identifications de l’égo, tu ne comprends pas. Ce que tu aimes est empoisonné.

ਸਤਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਤ੍ਰਿਕੁਟੀ ਛੂਟੈ ਚਉਥੈ ਪਦਿ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰੁ ॥੨॥

satgur miliē trikuṭī chhūṭē chauthē pad mukat duār. |2|

C’est la relation au Gurū qui libère des trois conditions, et nous mène au quatrième état qui est la porte de la liberation. |2|

ਗੁਰ ਤੇ ਮਾਰਗੁ ਪਾਈਐ ਚੂਕੈ ਮੋਹੁ ਗੁਬਾਰੁ ॥

gur te mārag pāīē chūkē moho gubār.

Trouve le chemin du Gurū, et que les ténèbres de l’orgueil soient dispersées.

ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਤਾ ਉਧਰੈ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥

sabad marē tā udharē pāe mokh duār.

Quiconque meurt par le shabad est sauvé et atteint trouve les portes de la libération.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾਰੁ ॥੩॥

gur prasādī mil rahē sach nām kartār. |3|

Par la grâce du Gurū, on demeure en perpétuelle communioin avec le vrai Nām du créateur. |3|

ਇਹੁ ਮਨੂਆ ਅਤਿ ਸਬਲ ਹੈ ਛਡੇ ਨ ਕਿਤੈ ਉਪਾਇ ॥

iho manūā at sabal hē chhaḍe na kitē upāe.

Mais le mental est si puissant ! On ne lui échappe pas juste en essayant.

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਲਾਇਦਾ ਬਹੁਤੀ ਦੇਇ ਸਜਾਇ ॥

dūjē bhāe dukh lāidā bahutī dei sajāe.

L’amour de la dualité nous soumet à la souffrance, et c’est un terrible châtiment.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਲਗੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਗਵਾਇ ॥੪॥੧੮॥੫੧॥

nānak nām lage se ubre haumē sabad gavāe. |4|18|51|

Ô Nānak, se vouer au Nām, c’est s’en libérer : grâce au shabad, l’égo disparait. |4|18|51|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਦੇਇ ਦ੍ਰਿੜਾਇ ॥

kirpā kare gur pāīē har nāmo dei driṛāe.

Par sa bonté manifestée, on trouve le Gurū, et le nom de Dieu, Har Nām, est fermement ancré.

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ॥

bin gur kinē na pāio birthā janam gavāe.

Sans le Gurū, nul ne peut le trouver, et l’on vit son existence en vain.

ਮਨਮੁਖ ਕਰਮ ਕਮਾਵਣੇ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥

manmukh karam kamāv-ṇe dargeh milē sajāe. |1|

Le manmukh, agissant tel qu’il le fait, ne trouve à la cour divine que le plus sévère châtiment. |1|

ਮਨ ਰੇ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਚੁਕਾਇ ॥

man re dūjā bhāo chukāe.

Ô mental, abandonne tout amour de la dualité.

ਅੰਤਰਿ ਤੇਰੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥

antar terē har vasē gur sevā sukh pāe. rahāo.

Har ! Que Dieu demeure en toi, et dans le service du Gurū, trouve la paix. Pause.

ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਸਬਦੁ ਹੈ ਜਾ ਸਚਿ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥

sach bāṇī sach sabad hē jā sach dhare piār.

Nos paroles sont la vérité, le shabad est la vérité, pour quiconque aime le vrai.

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਕ੍ਰੋਧੁ ਨਿਵਾਰਿ ॥

har kā nām man vasē haumē krodh nivār.

Har ka Nām, le nom de Dieu, s’installe dans leur mental, dont l’orgueil et la colère sont éliminés.

ਮਨਿ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਤਾ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥੨॥

man nirmal nām dhiāīē tā pāe mokh duār. |2|

Le mental est purifié par la méditation du Nām, et l’on gagne les portes de la libération. |2|

ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਜਗੁ ਬਿਨਸਦਾ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

haumē vich jag binas-dā mar jammē āvē jāe.

Dans l’orgueil, le monde entire court à sa perte : on meurt et on nait à nouveau, on s’en vient et on s’en va.

ਮਨਮੁਖ ਸਬਦੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਜਾਸਨਿ ਪਤਿ ਗਵਾਇ ॥

manmukh sabad na jāṇ-nī jāsan pat gavā-e.

Le manmukh ne reconnait pas le shabad et perd ainsi sa dignité.

ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਨਾਉ ਪਾਈਐ ਸਚੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥੩॥

gur sevā nāo pāīē sache rahē samāe. |3|

C’est par le service du Gurū que l’on trouve le nom, et l’on demeure imprégné du vrai. |3|