Page 27

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ॥

sirīrāg mēhlā tījā ghar pēhlā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū, première famille rythmique : :

ਜਿਸ ਹੀ ਕੀ ਸਿਰਕਾਰ ਹੈ ਤਿਸ ਹੀ ਕਾ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

jis hī kī sirkār hē tis hī kā sabh koe.

Celui qui règne est celui à qui tout appartient.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਸਚੁ ਘਟਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥

gurmukh kār kamāvṇī sach ghaṭ pargaṭ hoe.

Les gurmukh pratiquent des actes vertueux, et la vérité se manifeste dans leurs cœurs.

ਅੰਤਰਿ ਜਿਸ ਕੈ ਸਚੁ ਵਸੈ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥

antar jis kē sach vasē sache sachī soe.

En eux la vérité demeure, et ils sont réputés justes parmi les justes.

ਸਚਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਤਿਨ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਹੋਇ ॥੧॥

sach mile se na vichhuṛ-he tin nij ghar vāsā hoe. |1|

Ceux qui s’unissent au vrai n’en sont plus séparés. Ils demeurent en eux-mêmes.

ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਮੈ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥

mere rām mē har bin avar na koe.

Ô mon Dieu, Rām ! Pour moi, si ce n’est Dieu - har ! - il n’y a rien !

ਸਤਗੁਰੁ ਸਚੁ ਪ੍ਰਭੁ ਨਿਰਮਲਾ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

satgur sach prabh nirmalā sabad milāvā hoe. |1| rahāo.

C’est le Satgurū qui, par la pureté du Verbe, mène à la vérité du Divin. |1|Pause.

ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਸੋ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਜਿਸ ਨਉ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥

sabad milē so mil rahē jis nao āpe lae milāe.

Quiconque communie avec le shabad et demeure dans cette communion lui est intimement lié,

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਕੋ ਨਾ ਮਿਲੈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

dūjē bhāe ko nā milē fir fir āvē jāe.

Alors que dans l’amour de la dualité point de communion : on s’en vient et on s’en va encore et encore.

ਸਭ ਮਹਿ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਏਕੋ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥

sabh meh ik vartadā eko rahiā samāe.

En toute chose l’unique est infusé. L’unique demeure intimement présent.

ਜਿਸ ਨਉ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਸੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥

jis nao āp daiāl hoe so gurmukh nām samāe. |2|

Celui ou celle à qui le soi manifeste sa bonté est gurmukh, immergé dans le Nām. |2|

ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਜੋਤਕੀ ਵਾਦ ਕਰਹਿ ਬੀਚਾਰੁ ॥

paṛ paṛ panḍit jotkī vād karhe bīchār.

Lisant et étudiant beaucoup, les pandits* et les astrologues débattent réfléchissement énormément.

ਮਤਿ ਬੁਧਿ ਭਵੀ ਨ ਬੁਝਈ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰੁ ॥

mat budh bhavī na bujh-ī antar lobh vikār.

Leur intellect et leur sagesse sont pervertis[1], et ils ne comprennent rien. Intérieurement, ils sont corrompus par l’avidité.

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਭਰਮਦੇ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

lakh chaorāsīh bharamde bhram bhram hoe khuār.

Errant au travers de huit millions quatre cent mille (formes de vies)* ils errent et errent encore jusqu’à la ruine.

ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੩॥

pūrab likhiā kamāv-ṇā koe na meṭaṇhār. |3|

L’on agit selon ce qui est déjà écrit et que nul ne peut effacer. |3|

ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਗਾਖੜੀ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥

satgur kī sevā gākh-ṛī sir dījē āp gavāe.

Servir le Satgurū est difficile ; ayant donné sa tête, on y abandonne tout sens de soi-même.

ਸਬਦਿ ਮਿਲਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਮਿਲੈ ਸੇਵਾ ਪਵੈ ਸਭ ਥਾਇ ॥

sabad mileh tā har milē sevā pavē sabh thāe.

En trouvant le shabad, on rencontre Dieu, har ! Alors notre service trouve sa place[2].

ਪਾਰਸਿ ਪਰਸਿਐ ਪਾਰਸੁ ਹੋਇ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥

pāras parsiē pāras hoe jotī jot samāe.

Touchant la pierre philosophale*, on deviant la pierre elle-même, et on fusionne sa lumière dans la lumière.

ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨ ਸਤਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥੪॥

jin kao pūrab likhiā tin satgur miliā āe. |4|

Celles et ceux pour qui une telle chose est déjà écrite en viennent à trouver le Satgurū. |4|

ਮਨ ਭੁਖਾ ਭੁਖਾ ਮਤ ਕਰਹਿ ਮਤ ਤੂ ਕਰਹਿ ਪੂਕਾਰ ॥

man bhukhā bhukhā mat kareh mat tū kareh pūkār.

Ô mon mental, arrête de crier ainsi « j'ai faim ! j'ai faim ! » ; cesse donc de te plaindre.

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜਿਨਿ ਸਿਰੀ ਸਭਸੈ ਦੇਇ ਅਧਾਰੁ ॥

lakh chaorāsīh jin sirī sabhsē dei adhār.

Celui qui a créé huit millions quatre cent mille formes de vie, celui-là offre son soutien à chacun.

ਨਿਰਭਉ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਸਭਨਾ ਕਰਦਾ ਸਾਰ ॥

nirbhao sadā daiāl hē sabhnā kardā sār.

Le Sans-Peur est empli d’une éternelle compassion, et prend soin de tous.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੀਐ ਪਾਈਐ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥੫॥੩॥੩੬॥

nānak gurmukh bujhīē pāīē mokh duār. |5|3|36|

Ô Nānak, seul le gurmukh comprend et atteint les portes de la libération. |5|3|36|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਜਿਨੀ ਸੁਣਿ ਕੈ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ॥

jinī suṇ kē maniā tinā nij ghar vās.

Celles et ceux qui entendent et ont foi en cela trouvent la demeure intérieure.

ਗੁਰਮਤੀ ਸਾਲਾਹਿ ਸਚੁ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥

gurmatī sālāhe sach har pāiā guṇtās.

Grâce aux enseignements du Gurū, ils chantent la louangent de la vérité. Ils atteignent Dieu, trésor de toutes les vertus, har !

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨਿਰਮਲੇ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਸੁ ॥

sabad rate se nirmale hao sad balihārē jās.

Absorbés dans le Verbe, ils sont immaculés ; je m’offre pour toujours à ceux-là.

ਹਿਰਦੈ ਜਿਨ ਕੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਤਿਤੁ ਘਟਿ ਹੈ ਪਰਗਾਸੁ ॥੧॥

hirdē jin kē har vasē tit ghaṭ hē pargās. |1|

En leurs cœurs, Dieu demeure ; ces cœurs sont illuminés. |1|

ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਧਿਆਇ ॥

man mere har har nirmal dhiāe.

Ô mon mental, contemple Dieu, l’immaculé. Har ! Har !

ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਖਿਆ ਸੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

dhur mastak jin kao likhiā se gurmukh rahe liv lāe. |1| rahāo.

Eux sur le front desquels une telle chose est écrite depuis les commencements : voilà les gurmukh, qui demeurent dans le lien d’amour. |1|Pause.

ਹਰਿ ਸੰਤਹੁ ਦੇਖਹੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਨਿਕਟਿ ਵਸੈ ਭਰਪੂਰਿ ॥

har sant-ho dekh-ho nadar kar nikaṭ vasē bharpūr.

Har ! Ô saints, voyez clairement combien Dieu est proche et qu’il demeure en toute chose.

ਗੁਰਮਤਿ ਜਿਨੀ ਪਛਾਣਿਆ ਸੇ ਦੇਖਹਿ ਸਦਾ ਹਦੂਰਿ ॥

gurmat jinī pachhāṇiā se dekheh sadā hadūr.

Quiconque comprend pleinement les enseignements du Gurū le voit toujours présent en tout.

ਜਿਨ ਗੁਣ ਤਿਨ ਸਦ ਮਨਿ ਵਸੈ ਅਉਗੁਣਵੰਤਿਆ ਦੂਰਿ ॥

jin guṇ tin sad man vasē auguṇvantiā dūr.

Il habite le mental des plus vertueux, mais il est loin de ceux dénués de qualités.

ਮਨਮੁਖ ਗੁਣ ਤੈ ਬਾਹਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮਰਦੇ ਝੂਰਿ ॥੨॥

manmukh guṇ tē bāhre bin nāvē marde jhūr. |2|

Le manmukh n’a aucune vertu et, sans le Nām, il meurt dans les regrets. |2|

ਜਿਨ ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨ ਮਨਿ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥

jin sabad gurū suṇ maniā tin man dhiāiā har soe.

Ceux qui écoutent le shabad et l’acceptent sans reserve, leur mental médite le divin, har !

ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥

an-din bhagtī ratiā man tan nirmal hoe.

Nuit et jour emplis de dévotion, leur mental et leur corps sont purifiés.

ਕੂੜਾ ਰੰਗੁ ਕਸੁੰਭ ਕਾ ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥

kūṛā rang kasumbh kā binas jāe dukh roe.

Les fausses couleurs sont telles celles de la fleur de carthame[3], et lorsqu’elles s’effacent, on souffre et on se lamente.

ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਹੈ ਓਹੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਹੋਇ ॥੩॥

jis andar nām pragās hē ohu sadā sadā thir hoe. |3|

Tandis que quiconque a en soi la radiante lumière du Nām est éternellement stable. |3|
______________________________________________

[1] Litt. « tordu, de travers ».

[2] C'est-à-dire que notre service est accepté, ou que l'on est accepté grâce à notre service.

[3] Aussi appelée faux-safran, la carthame est une fleur utilisée en teinturerie pour la couleur rouge qu’elle produit ; mais sa teinte est moins noble, et surtout moins durable que celle du safran.