Page 30

ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਦਾ ਧਿਆਇ ਤੂ ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੰਕਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

har jīo sadā dhiāe tū gurmukh ekankār. |1| rahāo.

Har jio ! Médite sans cesse sur le divin bien-aimé, ô toi, gurmukh, sur l’unique déployé en la création ! |1|Pause.

ਗੁਰਮੁਖਾ ਕੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਬੀਚਾਰਿ ॥

gurmukhā ke mukh ujle gur sabdī bīchār.

Le visage du gurmukh resplendit, il médite la parole du Gurū.

ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦੇ ਜਪਿ ਜਪਿ ਰਿਦੈ ਮੁਰਾਰਿ ॥

halat palat sukh pāide jap jap ridē murār.

Ici et au-delà, il trouve le Bonheur, chantant et méditant le seigneur dans son cœur.

ਘਰ ਹੀ ਵਿਚਿ ਮਹਲੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥੨॥

ghar hī vich mahal pāiā gur sabdī vīchār. |2|

Dans sa propre demeure, il trouve un palais ; il médite la parole du Gurū. |2|

ਸਤਗੁਰ ਤੇ ਜੋ ਮੁਹ ਫੇਰਹਿ ਮਥੇ ਤਿਨ ਕਾਲੇ ॥

satgur te jo muh fereh mathe tin kāle.

Quiconque se détourne du Satgurū noircit son propre front[1].

ਅਨਦਿਨੁ ਦੁਖ ਕਮਾਵਦੇ ਨਿਤ ਜੋਹੇ ਜਮ ਜਾਲੇ ॥

an-din dukh kamāv-de nit johe jam jāle.

Une telle personne souffre jour et nuit ; elle voit constamment le filet de la mort.

ਸੁਪਨੈ ਸੁਖੁ ਨ ਦੇਖਨੀ ਬਹੁ ਚਿੰਤਾ ਪਰਜਾਲੇ ॥੩॥

supnē sukh na dekhnī baho chintā parjāle. |3|

Même dans ses rêves, elle ne trouve pas le bonheur, brulânt d’une terrible angoisse. |3|

ਸਭਨਾ ਕਾ ਦਾਤਾ ਏਕੁ ਹੈ ਆਪੇ ਬਖਸ ਕਰੇਇ ॥

sabhnā kā dātā ek hē āpe bakhas karei.

L’Unique est cela qui donne toute chose ; c’est le soi divin qui accorde toute faveur.

ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਵਈ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਦੇਇ ॥

kahṇā kichhū na jāv-ī jis bhāvē tis dei.

Nul n’a rien à y redire : il donne selon qu’il lui plait.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਸੋਇ ॥੪॥੯॥੪੨॥

nānak gurmukh pāīē āpe jāṇē soe. |4|9|42|

Ô Nānak, les gurmukh l’atteignent ; le Soi se connait soi-même. |4|9|42|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸੇਵੀਐ ਸਚੁ ਵਡਿਆਈ ਦੇਇ ॥

sachā sāhib sevīē sach vadiāī dei.

Au service du vrai seigneur, on est béni d’une vraie grandeur.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਦੂਰਿ ਕਰੇਇ ॥

gur prasādī man vasē haumē dūr karei.

Par la grâce du Gurū, il habite notre mental, et l’orgueil est éliminé.

ਇਹੁ ਮਨੁ ਧਾਵਤੁ ਤਾ ਰਹੈ ਜਾ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੧॥

eh man dhāvat tā rahē jā āpe nadar karei. |1|

Ce mental agité est tranquillisé dès lors que le Soi manifeste sa bienveillance. |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥

bhāī re gurmukh har nām dhiāe.

Ô frères, ô gurmukh, contemplez Har Nām, le nom de Dieu !

ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਦ ਮਨਿ ਵਸੈ ਮਹਲੀ ਪਾਵੈ ਥਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

nām nidhān sad man vasē mah-lī pāvē thāo. |1| rahāo.

Que le trésor du Nām reste toujours dans votre mental ; puissiez-vous trouvez votre place dans la demeure divine. |1|Pause.

ਮਨਮੁਖ ਮਨੁ ਤਨੁ ਅੰਧੁ ਹੈ ਤਿਸ ਨਉ ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ ॥

manmukh man tan andh hē tis nao ṭhaur na ṭhāo.

Le mental et le corps du manmukh sont sinistres ; nulle part il ne trouve sa place.

ਬਹੁ ਜੋਨੀ ਭਉਦਾ ਫਿਰੈ ਜਿਉ ਸੁੰਞੈਂ ਘਰਿ ਕਾਉ ॥

baho jonī bhaudā firē jio suñē(n) ghar kāo.

Ils errent à travers d’innombrables incarnations, comme des corbeaux dans une maison abandonnée.

ਗੁਰਮਤੀ ਘਟਿ ਚਾਨਣਾ ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਹਰਿ ਨਾਉ ॥੨॥

gurmatī ghaṭ chān-ṇā sabad milē har nāo. |2|

C’est par l’enseignement du Gurū que le cœur s’illumine, et par le shabad que l’on communie avec le nom de Dieu. |2|

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਬਿਖਿਆ ਅੰਧੁ ਹੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਗੁਬਾਰ ॥

trē guṇ bikhiā andh hē māiā moh gubār.

Empoisonné par les trois guna*, on est aveuglé : l’attachement à Maya n’est qu’obscurité.

ਲੋਭੀ ਅਨ ਕਉ ਸੇਵਦੇ ਪੜਿ ਵੇਦਾ ਕਰੈ ਪੂਕਾਰ ॥

lobhī an kao sevde paṛ vedā karē pūkār.

Les avares se servent entre eux, même s’ils proclament haut et fort avoir étudié le Véda*.

ਬਿਖਿਆ ਅੰਦਰਿ ਪਚਿ ਮੁਏ ਨਾ ਉਰਵਾਰੁ ਨ ਪਾਰੁ ॥੩॥

bikhiā andar pach mue nā urvār na pār. |3|

Ils meurent consummés par leur propre venin, et ne sont plus ni de ce côté-ci, ni de l’autre.|3|

ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਸਾਰਿਆ ਜਗਤ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿ ॥

māiā mohe visāriā jagat pitā pratipāl.

Dans l’identification égotique à Maya , ils ont oublié leur père, le protecteur du monde.

ਬਾਝਹੁ ਗੁਰੂ ਅਚੇਤੁ ਹੈ ਸਭ ਬਧੀ ਜਮਕਾਲਿ ॥

bājhaho gurū achet hē sabh badhī jamkāl.

Sans le Gurū, on est inconscients, tous ligotés par le messager de la mort.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮਤਿ ਉਬਰੇ ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥੪॥੧੦॥੪੩॥

nānak gurmat ubre sachā nām samāl. |4|10|43|

Ô Nānak, c’est le gurmat, l’enseignement du Gurū, qui nous sauve. Contemple le vrai Nām. |4|10|43|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਉਥਾ ਪਦੁ ਪਾਇ ॥

trē guṇ māiā moho hē gurmukh chauthā pad pāe.

Par les trois guna, on est dans l’identification égotique à Maya. Mais les gurmukh, eux, atteignent le quatrième état.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੇਲਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥

kar kirpā melāian har nām vasiā man āe.

Manifestant sa grâce, Dieu nous unit à lui, et le Nām divin habite notre mental.

ਪੋਤੈ ਜਿਨ ਕੈ ਪੁੰਨੁ ਹੈ ਤਿਨ ਸਤਸੰਗਤਿ ਮੇਲਾਇ ॥੧॥

potē jin kē punn hē tin satsangat melāe. |1|

L’escarcelle emplie de vertu, on communie dans la compagnie des justes. |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰਮਤਿ ਸਾਚਿ ਰਹਾਉ ॥

bhāī re gurmat sāch rahāo.

Ô frères, par l’enseignement du Gurū, demeure dans la justesse.

ਸਾਚੋ ਸਾਚੁ ਕਮਾਵਣਾ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

sācho sāch kamāv-ṇā sāchē sabad milāo. |1| rahāo.

Pratique la vérité, et uniquement la vérité, et communie avec le verbe juste. |1|Pause.

ਜਿਨੀ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣਿਆ ਤਿਨ ਵਿਟਹੁ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥

jinī nām pachhāṇiā tin viṭahu bal jāo.

À celles et ceux qui réalisent le Nām, je m’offre en sacrifice.

ਆਪੁ ਛੋਡਿ ਚਰਣੀ ਲਗਾ ਚਲਾ ਤਿਨ ਕੈ ਭਾਇ ॥

āp chhoḍ charṇī lagā chalā tin kē bhāe.

Éliminant tout sens du moi, je tombe à leurs pieds ; je vais selon son bon plaisir.

ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਸਹਜੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥

lāhā har har nām milē sehje nām samāe. |2|

Faisant bénéfice du Nam - Har ! Har ! - je m’immerge sans effort dans le Nām. |2|

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਈਐ ਨਾਮੁ ਨ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥

bin gur mahal na pāīē nām na parāpat hoe.

Sans le Gurū, nul ne peut atteindre sa demeure, et l’on ne trouve pas le Nām.

ਐਸਾ ਸਤਗੁਰੁ ਲੋੜਿ ਲਹੁ ਜਿਦੂ ਪਾਈਐ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥

ēsā satgur loṛ laho jidū pāīē sach soe.

Aspire à trouver un tel Satgurū, celui qui te mènera à la vérité.

ਅਸੁਰ ਸੰਘਾਰੈ ਸੁਖਿ ਵਸੈ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੁ ਹੋਇ ॥੩॥

asur sanghārē sukh vasē jo tis bhāvē so hoe. |3|

Détruis tes démons et tu demeureras dans la sérénité. N’arrive que ce qui lui plait. |3|

ਜੇਹਾ ਸਤਗੁਰੁ ਕਰਿ ਜਾਣਿਆ ਤੇਹੋ ਜੇਹਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥

jehā satgur kar jāṇiā teho jehā sukh hoe.

Plus on connait le Satgurū, plus on y trouve le bonheur.

ਏਹੁ ਸਹਸਾ ਮੂਲੇ ਨਾਹੀ ਭਾਉ ਲਾਏ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥

ehu sahsā mūle nāhī bhāo lāe jan koe.

Il n’y a aucun doute à ce sujet ; et pourtant, rares sont ceux qui l’aiment.

ਨਾਨਕ ਏਕ ਜੋਤਿ ਦੁਇ ਮੂਰਤੀ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੪॥੧੧॥੪੪॥ 

nānak ek jot due mūrtī sabad milāvā hoe. |4|11|44|

Ô Nānak, l’unique lumière prend deux expressions différentes[2], et c’est par le shabad que se fait l’union.  |4|11|44|
_______________________________________

[1] Signe de honte, d’opprobe et de malédiction.

[2] C’est-à-dire, de multiples expressions.