Page 29

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਤਰਸਦੇ ਜਿਸੁ ਮੇਲੇ ਸੋ ਮਿਲੈ ਹਰਿ ਆਇ ॥

lakh chaurāsīh tarasde jis mele so milē har āe.

Ardamment, on le désire pendant huit millions et quatre cent mille incarnations. Se rassemblant, on s’unit à Dieu, har ![1]

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਸਦਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੬॥੩੯॥

nānak gurmukh har pāiā sadā har nām samāe. |4|6|39|

Ô Nānak, ce sont les gurmukh qui trouvent Dieu et demeurent en constante communion avec Har Nām, le nom de Dieu. |4|6|39|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਸੁਖ ਸਾਗਰੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥

sukh sāgar har nām hē gurmukh pāiā jāe.

Har Nām, le nom de Dieu, est un océan de bonheur. Ce sont les gurmukh qui l’atteignent.

ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਹਜੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥

an-din nām dhiāīē sehje nām samāe.

Contemplant le Nām nuit et jour, ils s’absorbent sans effort dans le Nām.

ਅੰਦਰੁ ਰਚੈ ਹਰਿ ਸਚ ਸਿਉ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੧॥

andar rachē har sach sio rasnā har guṇ gāe. |1|

Il baignent en eux-mêmes dans la vérité de Dieu. Leur langue chant la louange des vertus divines, har ! |1|

ਭਾਈ ਰੇ ਜਗੁ ਦੁਖੀਆ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥

bhāī re jag dukhīā dūjē bhāe.

Ô frères, que le monde souffre dans l’amour de la dualité !

ਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ਸੁਖੁ ਲਹਹਿ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

gur sarnāī sukh laheh andin nām dhiāe. |1| rahāo.

C’est dans le sanctuaire du Gurū que l’on trouve le bonheur. Chantons le Nām jour et nuit. |1|Pause.

ਸਾਚੇ ਮੈਲੁ ਨ ਲਾਗਈ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹਰਿ ਧਿਆਇ ॥

sāche mēl na lāg-ī man nirmal har dhiāe.

Les justes ne sont pas affectés par la corruption. Leur mental est purifié par la contemplation de Dieu, har !

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੀਐ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥

gurmukh sabad pachhāṇīē har ammrit nām samāe.

Les gurmukh réalisent le shabad, et s’immergent dans le nectar ambrosiaque du Nām.

ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਪ੍ਰਚੰਡੁ ਬਲਾਇਆ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰਾ ਜਾਇ ॥੨॥

gur giān prachanḍ balāiā agiān andherā jāe. |2|

C’est par le Gurū que l’on allume le feu brillant de la sagesse ; ainsi se disperse l’obscurité de l’ignorance.  |2|

ਮਨਮੁਖ ਮੈਲੇ ਮਲੁ ਭਰੇ ਹਉਮੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਵਿਕਾਰੁ ॥

manmukh mēle mal bhare haumē trisnā vikār.

Le manmukh est corrompu, chargés d’impuretés, d’égoisme, de convoitise et de méchanceté.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਮੈਲੁ ਨ ਉਤਰੈ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

bin sabdē mēl na utrē mar jameh hoe khuār.

Sans le shabad, la corruption n’est pas éliminée, et il n’y a que misère, dans la mort comme dans la vie.

ਧਾਤੁਰ ਬਾਜੀ ਪਲਚਿ ਰਹੇ ਨਾ ਉਰਵਾਰੁ ਨ ਪਾਰੁ ॥੩॥

dhātur bājī palach rahe nā urvār na pār. |3|

Distrait par le jeu du monde, on ne demeure ni de ce côté-ci, ni de l’autre côté. |3|

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਪ ਤਪ ਸੰਜਮੀ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਮਿ ਪਿਆਰੁ ॥

gurmukh jap tap sanj-mī har kē nām piār.

Pour les gurmukh, japa, tapa et contrôle de soi sont tout l’amour du Nām de Dieu, har !

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਧਿਆਈਐ ਏਕੁ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾਰੁ ॥

gurmukh sadā dhiāīē ek nām kartār.

Les gurmukh contemplent éternellement le Nām du seul créateur.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਆਧਾਰੁ ॥੪॥੭॥੪੦॥

nānak nām dhiāīē sabhnā jīā kā ādhār. |4|7|40|

Ô Nānak, médite le Nām, qui soutient tout ce qui vit. |4|7|40|

ਸ੍ਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

srīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਮਨਮੁਖੁ ਮੋਹਿ ਵਿਆਪਿਆ ਬੈਰਾਗੁ ਉਦਾਸੀ ਨ ਹੋਇ ॥

manmukh mohe viāpiā bērāg udāsī na hoe.

Les manmukh sont bouffis d’orgueil ; ils ne sont ni désintéressés ni détachés.

ਸਬਦੁ ਨ ਚੀਨੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਹਰਿ ਦਰਗਹਿ ਪਤਿ ਖੋਇ ॥

sabad na chīnē sadā dukh har darg-he pat khoe.

Ne comprenant pas le shabad, ils souffrent sans cesse, et perdent leur honneur à la cour de Dieu.

ਹਉਮੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਈਐ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੧॥

haumē gurmukh khoīē nām rate sukh hoe. |1|

Les gurmukh éliminent leur égo ; imprégnés du Nām, ils trouvent le bonheur. |1|

ਮੇਰੇ ਮਨ ਅਹਿਨਿਸਿ ਪੂਰਿ ਰਹੀ ਨਿਤ ਆਸਾ ॥

mere man ahinis pūr rahī nit āsā.

Ô mon mental, de jour comme de nuit, toujours, tu es plein de tes espoirs.

ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਮੋਹੁ ਪਰਜਲੈ ਘਰ ਹੀ ਮਾਹਿ ਉਦਾਸਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

satgur sev moho parjalē ghar hī māhe udāsā. |1| rahāo.

Sers le Satgurū et immole ton orgueil ; dans ta propre demeure, reste détaché. |1|Pause.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਬਿਗਸੈ ਹਰਿ ਬੈਰਾਗੁ ਅਨੰਦੁ ॥

gurmukh karam kamāvē bigsē har bērāg anand.

Par leurs actes vertueux, les gurmukh s’épanouissent. Désintéressés, ils connaissent la suprême félicité de Dieu, har !

ਅਹਿਨਿਸਿ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਨਿਚੰਦੁ ॥

ahinis bhagat kare din rātī haumē mār nichand.

Jour et nuit, ils manifestent leur devotion ; nuit et jour, ils conquièrent leur orgueil, neutres et insouciants.

ਵਡੈ ਭਾਗਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਪਾਈ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਸਹਜਿ ਅਨੰਦੁ ॥੨॥

vaḍē bhāg satsangat pāī har pāiā sahj anand. |2|

Par une heureuse destinée, en trouvant la satsangat, la compagnie des justes, j’ai trouvé Dieu - har ! - facilement et dans la béatitude. |2|

ਸੋ ਸਾਧੂ ਬੈਰਾਗੀ ਸੋਈ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਵਸਾਏ ॥

so sādhū bērāgī soī hirdē nām vasāe.

Est un sadhu*, un détaché, quiconque accueille le Nām en son propre cœur.

ਅੰਤਰਿ ਲਾਗਿ ਨ ਤਾਮਸੁ ਮੂਲੇ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥

antar lāg na tāmas mūle vichahu āp gavāe.

Intérieurement, ils sont tout à fait libérés des bas instincts ; ils ont supprimé d’eux-mêmes tout sens du moi .

ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਤਗੁਰੂ ਦਿਖਾਲਿਆ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਆ ਅਘਾਏ ॥੩॥

nām nidhān satgurū dikhāliā har ras pīā aghāe. |3|

Le trésor du Nām, c’est le Satgurū qui le leur révèle. Ils s’abreuvent de l’essence divine et en sont désaltérés. |3|

ਜਿਨਿ ਕਿਨੈ ਪਾਇਆ ਸਾਧਸੰਗਤੀ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਬੈਰਾਗਿ ॥

jin kinē pāiā sādh-sangtī pūrē bhāg bērāg.

Et c’est dans la Sadh Sangat, la compagnie des saints, que l’on atteint cela. Par une parfaite destinée, on s’équilibre dans le non-attachement.

ਮਨਮੁਖ ਫਿਰਹਿ ਨ ਜਾਣਹਿ ਸਤਗੁਰੁ ਹਉਮੈ ਅੰਦਰਿ ਲਾਗਿ ॥

manmukh fireh na jāṇeh satgur haumē andar lāg.

Le manmukh vont de-ci de-là sans connaitre le Satgurū, entravés qu’ils sont, en eux-mêmes, pas leur orgueil.

ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਰੰਗਾਏ ਬਿਨੁ ਭੈ ਕੇਹੀ ਲਾਗਿ ॥੪॥੮॥੪੧॥

nānak sabad rate har nām rangāe bin bhē kehī lāg. |4|8|41|

Ô Nānak, imprégnés du Verbe de Dieu, ils sont teintés du Nām. Sans la crainte suprême, comment peut-on fixer une telle couleur ?|4|8|41|

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

sirīrāg mēhlā tījā.

Composé dans le rāg Sirī par le troisième Gurū :

ਘਰ ਹੀ ਸਉਦਾ ਪਾਈਐ ਅੰਤਰਿ ਸਭ ਵਥੁ ਹੋਇ ॥

ghar hī saudā pāīē antar sabh vath hoe.

C’est en sa propre demeure que se trouve le vrai commerce ; c’est en soi-même qu’est la vraie marchandise.

ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲੀਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਵੈ ਕੋਇ ॥

khin khin nām samālīē gurmukh pāvē koe.

À chaque instant, souviens-toi du Nām, ô gurmukh, et tu le trouveras.

ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਅਖੁਟੁ ਹੈ ਵਡਭਾਗਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੧॥

nām nidhān akhuṭ hē vaḍ-bhāg parāpat hoe. |1|

Le trésor du Nām est inépuisable : par une heureuse destinée, on l’obtient. |1|

ਮੇਰੇ ਮਨ ਤਜਿ ਨਿੰਦਾ ਹਉਮੈ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

mere man taj nindā haumē ahankār.

Ô mon mental, abandonne la calomnie, l’orgueil et les identifications égotiques.
_____________________________________

[1] Cela peut aussi indiquer que c’est l’union, l’intégration en sa propre conscience, la pleine assomption, des 8 400 000 formes de vie que l’âme a expérimentées, qui mène à la communion divine