Page 11

ਤੂੰ ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸਰਬ ਨਿਰੰਤਰਿ ਜੀ ਹਰਿ ਏਕੋ ਪੁਰਖੁ ਸਮਾਣਾ ॥

tū(n) ghaṭ ghaṭ antar sarab nirantar jī har eko purkh samāṇā. 

Tu es présent, constamment, dans tous les cœurs, ô Bien-aimé. Har ! Tu es l’être unique qui imprègne tout.

ਇਕਿ ਦਾਤੇ ਇਕਿ ਭੇਖਾਰੀ ਜੀ ਸਭਿ ਤੇਰੇ ਚੋਜ ਵਿਡਾਣਾ ॥

ik dāte ik bhekhārī jī sabh tere choj viḍāṇā. 

Certains donnent, d’autres demandent, ô Bien-aimé : tout n’est que ton formidable jeu.

ਤੂੰ ਆਪੇ ਦਾਤਾ ਆਪੇ ਭੁਗਤਾ ਜੀ ਹਉ ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣਾ ॥

tū(n) āpe dātā āpe bhugtā jī hao tudh bin avar na jāṇā. 

Car tu es celui qui donnes, et tu es celui qui en profites, ô Bien-aimé. Je ne connais nul autre que toi.

ਤੂੰ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਬੇਅੰਤੁ ਬੇਅੰਤੁ ਜੀ ਤੇਰੇ ਕਿਆ ਗੁਣ ਆਖਿ ਵਖਾਣਾ ॥

tū(n) pārbrahm beant beant jī tere kiā guṇ ākh vakhāṇā. 

Tu es le Seigneur suprême, illimité, infini. Laquelle de tes qualités pourrais-je bien décrire, ou bien même évoquer ?

ਜੋ ਸੇਵਹਿ ਜੋ ਸੇਵਹਿ ਤੁਧੁ ਜੀ ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਤਿਨ ਕੁਰਬਾਣਾ ॥੨॥

jo seveh jo seveh tudh jī jan nānak tin kurbāṇā. |2| 

À ceux qui servent ; à ceux-là qui te servent, ô Bien-aimé, l’humble Nānak s’offre en sacrifice. |2|

ਹਰਿ ਧਿਆਵਹਿ ਹਰਿ ਧਿਆਵਹਿ ਤੁਧੁ ਜੀ ਸੇ ਜਨ ਜੁਗ ਮਹਿ ਸੁਖਵਾਸੀ ॥

har dhiāveh har dhiāveh tudh jī se jan jug mēh sukhvāsī. 

Ceux qui méditent, har ! – ceux-là qui méditent vers toi, har ! – ces êtres humbles demeurent dans l’allégresse.

ਸੇ ਮੁਕਤੁ ਸੇ ਮੁਕਤੁ ਭਏ ਜਿਨ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਜੀ ਤਿਨ ਤੂਟੀ ਜਮ ਕੀ ਫਾਸੀ ॥

se mukat se mukat bhae jin har dhiāiā jī tin tūṭī jam kī fāsī. 

Ceux-là sont libérés. Ils sont libérés, ceux qui contemplent le Bien-aimé, har ! Pour eux, le nœud de la mort est tranché.

ਜਿਨ ਨਿਰਭਉ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਿਰਭਉ ਧਿਆਇਆ ਜੀ ਤਿਨ ਕਾ ਭਉ ਸਭੁ ਗਵਾਸੀ ॥

jin nirbhao jin har nirbhao dhiāiā jī tin kā bhao sabh gavāsī. 

Ceux qui contemplent le Seigneur sans peur, ceux qui contemplent le Seigneur sans peur – har ! – leurs propres peurs sont toutes dispersées.

ਜਿਨ ਸੇਵਿਆ ਜਿਨ ਸੇਵਿਆ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਜੀ ਤੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰੂਪਿ ਸਮਾਸੀ ॥

jin seviā jin seviā merā har jī te har har rūp samāsī. 

Ceux qui servent, ceux-là qui servent mon Seigneur Bien-aimé – har ! – sont absorbés dans la lumière divine, har ! har !

ਸੇ ਧੰਨੁ ਸੇ ਧੰਨੁ ਜਿਨ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਜੀ ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਤਿਨ ਬਲਿ ਜਾਸੀ ॥੩॥

se dhan se dhan jin har dhiāiā jī jan nānak tin bal jāsī. |3|

Bénis, bénis soient-ils, ceux qui contemplent le Bien-aimé, har ! L’humble Nānak se donne à ceux-là. |3|

ਤੇਰੀ ਭਗਤਿ ਤੇਰੀ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰ ਜੀ ਭਰੇ ਬਿਅੰਤ ਬੇਅੰਤਾ ॥

terī bhagat terī bhagat bhanḍār jī bhare biant beantā. 

La dévotion envers toi, la dévotion envers toi est un trésor débordant à l’infini, illimité.

ਤੇਰੇ ਭਗਤ ਤੇਰੇ ਭਗਤ ਸਲਾਹਨਿ ਤੁਧੁ ਜੀ ਹਰਿ ਅਨਿਕ ਅਨੇਕ ਅਨੰਤਾ ॥

tere bhagat tere bhagat salāhan tudh jī har anik anek anantā. 

Tes bhakta*, tes dévots chantent ta louange, ô Bien-aimé – har ! – de nombreuses, d’innombrables façons.

ਤੇਰੀ ਅਨਿਕ ਤੇਰੀ ਅਨਿਕ ਕਰਹਿ ਹਰਿ ਪੂਜਾ ਜੀ ਤਪੁ ਤਾਪਹਿ ਜਪਹਿ ਬੇਅੰਤਾ ॥

terī anik terī anik kareh har pūjā jī tap tāpeh jāpeh beantā. 

Pour toi, si nombreux ! À toi, innombrables sont ceux qui offrent des puja*, ô Bien-aimé. Ardents, fervents, ils méditent et répètent sans fin ton nom, har !

ਤੇਰੇ ਅਨੇਕ ਤੇਰੇ ਅਨੇਕ ਪੜਹਿ ਬਹੁ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ ਜੀ ਕਰਿ ਕਿਰਿਆ ਖਟੁ ਕਰਮ ਕਰੰਤਾ ॥

tere anek tere anek paṛeh baho simrit sāsat jī kar kiriā khaṭ karam karantā. 

Pour toi, si nombreux ! À toi, innombrables sont ceux qui étudient les nombreux smirti et autres shastra, ô Bien-aimé. Ils pratiquent des kriya*, et accomplissent les six actes rituels essentiels.

ਸੇ ਭਗਤ ਸੇ ਭਗਤ ਭਲੇ ਜਨ ਨਾਨਕ ਜੀ ਜੋ ਭਾਵਹਿ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਭਗਵੰਤਾ ॥੪॥

se bhagat se bhagat bhale jan nānak jī jo bhāveh mere har bhagvantā. |4|

Ces bhakta, ces dévots sont superbes, Bien-aimé. Ô humble Nānak : ils plaisent à mon bienheureux Seigneur.|4|

ਤੂੰ ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਅਪਰੰਪਰੁ ਕਰਤਾ ਜੀ ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥

tū(n) ād purkh aprampar kartā jī tudh jevaḍ avar na koī. 

Tu es l’Être primordial, le Créateur infini, ô Bien-aimé. Nul n’est aussi grand que toi.

ਤੂੰ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਏਕੋ ਸਦਾ ਸਦਾ ਤੂੰ ਏਕੋ ਜੀ ਤੂੰ ਨਿਹਚਲੁ ਕਰਤਾ ਸੋਈ ॥

tū(n) jug jug eko sadā sadā tū(n) eko jī tū(n) nih-chal kartā soī. 

Tu es un, d’âge en âge. Pour toujours et à jamais, tu es un. Tu ne changes pas, ô Créateur Bien-aimé.

ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਵਰਤੈ ਜੀ ਤੂੰ ਆਪੇ ਕਰਹਿ ਸੁ ਹੋਈ ॥

tudh āpe bhāvē soī vartē jī tū(n) āpe kareh so hoī. 

Tout arrive selon ce qui te plaît, ô Bien-aimé : tu es la cause de tout ce qui est.

ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਭ ਉਪਾਈ ਜੀ ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਸਿਰਜਿ ਸਭ ਗੋਈ ॥

tudh āpe srisṭ sabh upāī jī tudh āpe siraj sabh goī. 

Tu as créé l’Univers entier ; et tout ce que tu as créé, tu le détruis également.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਕਰਤੇ ਕੇ ਜੀ ਜੋ ਸਭਸੈ ਕਾ ਜਾਣੋਈ ॥੫॥੧॥

jan nānak guṇ gāvē karte ke jī jo sabhsē kā jāṇoī. |5|

L’humble Nānak chante l’excellence du Créateur bien-aimé, qui connaît intimement tout ce qui est. |5|

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥

āsā mēhlā chōthā. 

Composé dans le rāga Āsā par le quatrième Gurū

ਤੂੰ ਕਰਤਾ ਸਚਿਆਰੁ ਮੈਡਾ ਸਾਂਈ ॥

tū(n) kartā sachiār mēḍā sā(n)ī. 

Tu es le créateur, le Vrai, mon maître.

ਜੋ ਤਉ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਥੀਸੀ ਜੋ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਹਉ ਪਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

jo tao bhāvē soī thīsī jo tū(n) deh soī hao pāī. |1| rahāo. 

Seul ce qui te plaît arrive ; je ne reçois que ce que tu donnes. |1|Pause.

ਸਭ ਤੇਰੀ ਤੂੰ ਸਭਨੀ ਧਿਆਇਆ ॥

sabh terī tū(n) sabhnī dhiāiā. 

Tout t’appartient ; tous ne contemplent que toi.

ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹਿ ਤਿਨਿ ਨਾਮ ਰਤਨੁ ਪਾਇਆ ॥

jis no kripā kareh tin nām ratan pāiā. 

Ceux que tu bénis de ta bienveillance reçoivent le précieux joyau du Nām :

ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਾਧਾ ਮਨਮੁਖਿ ਗਵਾਇਆ ॥

gurmukh lādhā manmukh gavāiā. 

Face au Gurū, on le trouve ; face au mental, on le perd.

ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਵਿਛੋੜਿਆ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥੧॥

tudh āp vichhoṛiā āp milāiā. |1|

Tu es celui qui sépare ; tu es celui qui unit. |1|

ਤੂੰ ਦਰੀਆਉ ਸਭ ਤੁਝ ਹੀ ਮਾਹਿ ॥

tū(n) darīāo sabh tujh hī māhe. 

Tu es le flot de l’existence ; tout est en toi.

ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥

tujh bin dūjā koī nāhe. 

Il n’y a nul autre que toi.

ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਤੇਰਾ ਖੇਲੁ ॥

jīa jant sabh terā khel. 

Tout ce qui vit joue ton jeu merveilleux.

ਵਿਜੋਗਿ ਮਿਲਿ ਵਿਛੁੜਿਆ ਸੰਜੋਗੀ ਮੇਲੁ ॥੨॥

vijog mil vichhuṛiā sanjogī mel. |2|

Ce qui a été séparé est uni à nouveau. |2|

ਜਿਸ ਨੋ ਤੂ ਜਾਣਾਇਹਿ ਸੋਈ ਜਨੁ ਜਾਣੈ ॥

jis no tū jāṇāihe soī jan jāṇē. 

Ne comprennent que ceux à qui tu accordes une telle compréhension ;

ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਦ ਹੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੈ ॥

har guṇ sad hī ākh vakhāṇē. 

Har ! Encore et toujours, ils louent l’excellence de Dieu.

ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥

jin har seviā tin sukh pāiā. 

Har ! Ceux qui servent Dieu trouvent la paix.

ਸਹਜੇ ਹੀ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੩॥

sēhje hī har nām samāiā. |3|

Har ! Naturellement, sans effort, ils se fondent dans le Nām. |3|