Page 4

ਅਸੰਖ ਭਗਤ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ਵੀਚਾਰ ॥

asankh bhagat, guṇ giān vīchār. 

Innombrables les bhakta, qui contemplent la sagesse et l’excellence manifestée.

ਅਸੰਖ ਸਤੀ ਅਸੰਖ ਦਾਤਾਰ ॥

asankh satī, asankh dātār. 

Innombrables les pieux, innombrables les généreux.

ਅਸੰਖ ਸੂਰ ਮੁਹ ਭਖ ਸਾਰ ॥

asankh sūr, muh bhakh sār. 

Innombrables les héros qui font face à l’acier[1].

ਅਸੰਖ ਮੋਨਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ਤਾਰ ॥

asankh mon, liv lāe tār. 

Innombrables ceux qui s’abîment dans le silence contemplatif.

ਕੁਦਰਤਿ ਕਵਣ ਕਹਾ ਵੀਚਾਰੁ ॥

kudrat kavaṇ, kahā vīchār. 

Qui peut méditer, et dire Ta puissante nature ?

ਵਾਰਿਆ ਨ ਜਾਵਾ ਏਕ ਵਾਰ ॥

vāriā na jāvā, ek vār. 

Je ne peux pas m’offrir à Toi, ne serait-ce qu’une seule fois.

ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ॥

jo tudh bhāvē, sāī bhalī kār. 

Toute chose qui te plaît est une bonne chose.

ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥੧੭॥

tū sadā salāmat, nirankār. |17| 

Toujours en paix, Tu es Nirankar, sans forme. |17|

ਅਸੰਖ ਮੂਰਖ ਅੰਧ ਘੋਰ ॥

asankh mūrakh, andh ghor. 

Innombrables les imbéciles, perdus d’obscurantisme.

ਅਸੰਖ ਚੋਰ ਹਰਾਮਖੋਰ ॥

asankh chor, harām-khor. 

Innombrables les voleurs, innombrables les escrocs.

ਅਸੰਖ ਅਮਰ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ਜੋਰ ॥

asankh amar, kar jāhe jor. 

Innombrables les chefs qui recourent à la force.

ਅਸੰਖ ਗਲਵਢ ਹਤਿਆ ਕਮਾਹਿ ॥

asankh galvaḍh, hatiā kamāhe. 

Innombrables les égorgeurs et les assassins.

ਅਸੰਖ ਪਾਪੀ ਪਾਪੁ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥

asankh pāpī, pāp kar jāhe. 

Innombrables les corrompus qui persévèrent dans leurs actes mauvais.

ਅਸੰਖ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੇ ਫਿਰਾਹਿ ॥

asankh kūṛiār, kūṛe firāhe. 

Innombrables les menteurs qui se perdent dans le mensonge.

ਅਸੰਖ ਮਲੇਛ ਮਲੁ ਭਖਿ ਖਾਹਿ ॥

asankh malechh, mal bhakh khāhe. 

Innombrables les malpropres qui se gavent d’ordures.

ਅਸੰਖ ਨਿੰਦਕ ਸਿਰਿ ਕਰਹਿ ਭਾਰੁ ॥

asankh nindak, sir kareh bhār. 

Innombrables les cyniques qui portent sur leurs têtes le poids de leurs calomnies.

ਨਾਨਕੁ ਨੀਚੁ ਕਹੈ ਵੀਚਾਰੁ ॥

nānak, nīch kahē vīchār. 

L’humble Nānak dit ce qu’il médite :

ਵਾਰਿਆ ਨ ਜਾਵਾ ਏਕ ਵਾਰ ॥

vāriā na jāvā, ek vār.

Je ne peux pas me sacrifier à Toi, pas même une seule fois.

ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ॥

jo tudh bhāvē, sāī bhalī kār. 

Si cela Te plait, alors ce sont de bonnes choses.

ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥੧੮॥

tū sadā salāmat, nirankār. |18| 

Toujours en paix, Tu es Nirankar, sans forme. |18|

ਅਸੰਖ ਨਾਵ ਅਸੰਖ ਥਾਵ ॥

asankh nāv, asankh thāv. 

Innombrables noms, innombrables résidences,

ਅਗੰਮ ਅਗੰਮ ਅਸੰਖ ਲੋਅ ॥

agamm agamm, asankh loa. 

Innombrables et inaccessibles contrées,

ਅਸੰਖ ਕਹਹਿ ਸਿਰਿ ਭਾਰੁ ਹੋਇ ॥

asankh kaheh, sir bhār hoe. 

Innombrables aussi ceux qui prétendent les décrire, et en supportent les conséquences.

ਅਖਰੀ ਨਾਮੁ ਅਖਰੀ ਸਾਲਾਹ ॥

akhrī nām, akhrī sālāh. 

De syllabes sacrées sont faites les hommages ; de syllabes sont faites les prières.

ਅਖਰੀ ਗਿਆਨੁ ਗੀਤ ਗੁਣ ਗਾਹ ॥

akhrī, giān gīt guṇ gāh. 

Par ces sons-là, on chante la sagesse et l’excellence.

ਅਖਰੀ ਲਿਖਣੁ ਬੋਲਣੁ ਬਾਣਿ ॥

akhrī, likhaṇ bolaṇ bāṇ. 

Par les syllabes sacrées, la Parole est écrite et dite.

ਅਖਰਾ ਸਿਰਿ ਸੰਜੋਗੁ ਵਖਾਣਿ ॥

akhrā sir, sanjog vakhāṇ. 

Les syllabes sacrées disent notre heureuse destinée : l’union.

ਜਿਨਿ ਏਹਿ ਲਿਖੇ ਤਿਸੁ ਸਿਰਿ ਨਾਹਿ ॥

jin eh likhe, tis sir nāhe. 

Celui qui les écrit n’y est pas soumis.

ਜਿਵ ਫੁਰਮਾਏ ਤਿਵ ਤਿਵ ਪਾਹਿ ॥

jiv furmāe, tiv tiv pāhe. 

On ne reçoit que ce qu’Il commande.

ਜੇਤਾ ਕੀਤਾ ਤੇਤਾ ਨਾਉ ॥

jetā kītā, tetā nāo. 

En chaque chose, en chaque acte, il y a le Nām.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਨਾਹੀ ਕੋ ਥਾਉ ॥

viṇ nāvē, nāhī ko thāo. 

Il n’est nulle place sans le Nām.

ਕੁਦਰਤਿ ਕਵਣ ਕਹਾ ਵੀਚਾਰੁ ॥

kudrat kavaṇ, kahā vīchār. 

Qui peut méditer, et dire ta puissante nature ?

ਵਾਰਿਆ ਨ ਜਾਵਾ ਏਕ ਵਾਰ ॥

vāriā na jāvā, ek vār. 

Je ne peux pas me sacrifier à Toi, pas même une seule fois.

ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ॥

jo tudh bhāvē, sāī bhalī kār. 

Toute chose qui Te plaît est une bonne chose.

ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥੧੯॥

tū sadā salāmat, nirankār. |19| 

Toujours en paix, Tu es Nirankar, sans forme. |19|

ਭਰੀਐ ਹਥੁ ਪੈਰੁ ਤਨੁ ਦੇਹ ॥

bharīē, hath pēr tan deh. 

Quand les mains, les pieds ou le corps sont sales,

ਪਾਣੀ ਧੋਤੈ ਉਤਰਸੁ ਖੇਹ ॥

pāṇī dhotē, utras kheh. 

L’eau en enlève la poussière.

ਮੂਤ ਪਲੀਤੀ ਕਪੜੁ ਹੋਇ ॥

mūt palītī, kapaṛ hoe. 

Quand les habits sont souillés par l’urine,

ਦੇ ਸਾਬੂਣੁ ਲਈਐ ਓਹੁ ਧੋਇ ॥

de sābūṇ, laīē oh dhoe. 

On recourt au savon pour les nettoyer.

ਭਰੀਐ ਮਤਿ ਪਾਪਾ ਕੈ ਸੰਗਿ ॥

bharīē mat, pāpā kē sang. 

Mais l’esprit pollué par de nombreux péchés

ਓਹੁ ਧੋਪੈ ਨਾਵੈ ਕੈ ਰੰਗਿ ॥

oh dhopē, nāvē kē rang. 

N’est lavé que par l’amour du Nām.

ਪੁੰਨੀ ਪਾਪੀ ਆਖਣੁ ਨਾਹਿ ॥

punnī pāpī, ākhaṇ nāhe. 

« Vertueux » et « corrompu » ne sont pas que des mots ;

ਕਰਿ ਕਰਿ ਕਰਣਾ ਲਿਖਿ ਲੈ ਜਾਹੁ ॥

kar kar karṇā, likh lē jāho. 

Ce sont les sillons que l’on grave, par des actes répétés.

ਆਪੇ ਬੀਜਿ ਆਪੇ ਹੀ ਖਾਹੁ ॥

āpe bīj, āpe hī khāho. 

De la graine que l’on sème, on mange les fruits[2].

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੀ ਆਵਹੁ ਜਾਹੁ ॥੨੦॥

nānak, hukmī, āv-ho jāho. |20| 

Ô Nānak, selon le hukam, on s’en vient et on s’en va, encore et encore. |20|

ਤੀਰਥੁ ਤਪੁ ਦਇਆ ਦਤੁ ਦਾਨੁ ॥

tīrath tap, daiā dat dān. 

Les pèlerinages, les pénitences, l’aumône et les bonnes œuvres

ਜੇ ਕੋ ਪਾਵੈ ਤਿਲ ਕਾ ਮਾਨੁ ॥

je ko pāvē, til kā mān. 

Ne confèrent que peu de mérite[3].

ਸੁਣਿਆ ਮੰਨਿਆ ਮਨਿ ਕੀਤਾ ਭਾਉ ॥

suṇiā maniā, man kītā bhāo. 

Mais en écoutant et en acceptant sans réserve, le mental plein d’amour,

ਅੰਤਰਗਤਿ ਤੀਰਥਿ ਮਲਿ ਨਾਉ ॥

antar-gat tīrath, mal nāo. 

On trouve en soi-même le sanctuaire du Nām.

ਸਭਿ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਮੈ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥

sabh guṇ tere, mē nāhī koe. 

Toutes les vertus sont Tiennes ! De moi-même, je n’en ai aucune.

ਵਿਣੁ ਗੁਣ ਕੀਤੇ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥

viṇ guṇ kīte, bhagat na hoe. 

Sans manifestation de Tes vertus, il ne peut y avoir de dévotion.

ਸੁਅਸਤਿ ਆਥਿ ਬਾਣੀ ਬਰਮਾਉ ॥

suast āth, bāṇī barmāo. 

J’acclame le Créateur, et la richesse de Son verbe,

ਸਤਿ ਸੁਹਾਣੁ ਸਦਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ॥

sat suhāṇ, sadā man chāo. 

Car il est vrai, il est beau et il enchante éternellement mon mental.

ਕਵਣੁ ਸੁ ਵੇਲਾ ਵਖਤੁ ਕਵਣੁ ਕਵਣ ਥਿਤਿ ਕਵਣੁ ਵਾਰੁ ॥

kavaṇ so velā, vakhat kavaṇ, kavaṇ thit, kavaṇ vār. 

Quel moment, quelle heure, quel jour, quelle semaine,

ਕਵਣਿ ਸਿ ਰੁਤੀ ਮਾਹੁ ਕਵਣੁ ਜਿਤੁ ਹੋਆ ਆਕਾਰੁ ॥

kavaṇ se rutī, māho kavaṇ, jit hoā ākār. 

Quelle saison et quel mois ont vu naître la création ?

ਵੇਲ ਨ ਪਾਈਆ ਪੰਡਤੀ ਜਿ ਹੋਵੈ ਲੇਖੁ ਪੁਰਾਣੁ ॥

vel na pāīā panḍatī, je hovē lekh purāṇ. 

Les pandit* ne pourraient le déterminer, quand bien même ce serait mentionné dans les Purana*.

ਵਖਤੁ ਨ ਪਾਇਓ ਕਾਦੀਆ ਜਿ ਲਿਖਨਿ ਲੇਖੁ ਕੁਰਾਣੁ ॥

vakhat na pāio kādīā, je likhan lekh kurāṇ. 

Les qadi* ne l’ont pas trouvé, bien qu’ils recopient le Coran.

ਥਿਤਿ ਵਾਰੁ ਨਾ ਜੋਗੀ ਜਾਣੈ ਰੁਤਿ ਮਾਹੁ ਨਾ ਕੋਈ ॥

thit vār nā jogī jāṇē, rut māho nā koī. 

Les Yogis non plus n’en connaissent ni l’heure, ni le jour, ni la saison, ni le mois.

ਜਾ ਕਰਤਾ ਸਿਰਠੀ ਕਉ ਸਾਜੇ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥

jā kartā sirṭhī kao sāje, āpe jāṇē soī. 

Le Créateur a façonné sa création ; lui seul sait quand !

ਕਿਵ ਕਰਿ ਆਖਾ ਕਿਵ ਸਾਲਾਹੀ ਕਿਉ ਵਰਨੀ ਕਿਵ ਜਾਣਾ ॥

kiv kar ākhā, kiv sālāhī, kio varnī, kiv jāṇā. 

Comment l’exprimer, comment le louer, comment le décrire et comment le connaître ?
___________________________________________

[1] Litt. « qui mangent de l’acier » (cf. 37e paurī).

[2] Litt. « telle semence, telle nourriture »

[3] Litt. « pas plus gros qu’un grain de sésame », c’est à dire, très peu.